1. Гомойотермия. Пойкилотермия. Гетеротермия.Температураны реттеу механизмдер.
2. Козныш тіндерде биоэлектрлік кубылыстарды корсетудін биологиялык эдісі (К.Маттеучидін тажірибесі). Денеде пайда болған жылу дененің беткі қабаты арқылы қоршаған кеңістікке беріледі. Демек, бұл бет дененің өзегінен аз, ал аяқтардың дистальды бөлігі проксимальдан аз. Осыған байланысты дене температурасының кеңістіктік таралуы күрделі үш өлшемді пішінге ие. Гомойотермия (АЛ-грек. көне грекше: ежелгі грекше: көне грекше: ежелгі грекше: ұқсас және жылу; эндотермия, жылулығы)-қоршаған ортаның температурасына қарамастан, дененің тұрақты температурасын ұстап тұру қабілеті. Олардың дене температурасы өзгермейді. Гетеротермиялық Жануарлар (Гет... және грек. therme-жылу) - гомойотермды жануарлар, олар ұйықтауға немесе қоршауға түскен кезде дене температурасы төмендеуі мүмкін. Оларға көптеген жәндіктер, кеміргіштер, ұшатын тышқандар, аюлар және т.б. жатады. Гетеротермия сондай-ақ тез зат алмасу, оның көмегімен түнгі уақытта, сондай-ақ аштық кезеңдерінде ұсақ құстарға тән. Осылайша, жаңбырлы ауа райында Стрижалар 4 күнге дейін аштық таныта алады, бұл ретте олардың денесінің температурасы 20 С дейін төмендейді. Пойкилотермия (грекше. -өмір сүру ортасының температурасы қоршаған ортаның температурасына байланысты кеңінен өзгеретін ағзаның эволюциялық бейімделуі немесе (медицинада және физиологияда) жағдайы. 2) Қозғыштық- қозатын тіннің тітіркендіруге жауап беру қабілеті. Қозғыштық параметрлері 1. Қозу табалдырығы- қозу үрдісін (яғни минималды жауап реакциясын) тудыратын тітіркендіргіш күшінің ең аз мөлшерін айтады. 2. Реобаза- қозу тудыратын токтың минималды күші (Вольт) 3.Пайдалы уақыт- ең аз уақыт, яғни осы уақыт аралығындағы табалдырық күшінің тітіркендіргіш стимул әсерінің бір реобазасы. 4. Хронаксия- тінді қоздыратын екі реобазаға тең күш әсерінің ең қысқа уақыты. 5. Аккомадация- қозғыш тіннің ток күші үдеуіне бейімделуі. 6. Лабилдік- тітіркендіру жиілігіне сәйкес бір секунд ішінде п.б. қозудың ең жоғарғы (максималды) санын айтады: Биоэлектрлік потенциал (биоток) – деп жануарлардың, адамдардың тканінде, клеткаларында пайда болатын потенциалдар айырмасын айтамыз. Биолектрлік потенциал ұғымы алғаш 18 ғасырдың 3-ші жартысында пайда болды. Ол кезде биоэлектрлік потенциалдың ашылуына үлесін қосқан италия физиологы және дәрігері Л.Гальвани мен Италия физигі А.Вольт арасында «жануар тоғы» табиғаты туралы ғылымы дау жанжал болған болатын. Бұл жанжан үлкен жаналықтың ашылуымен аяқталды,яғни тірі ағзаларда биоэлектрлік потенциалдың бар екендігі және электрлік тоқты әртүрлі металлдардың көмегімен алудың жаңа ұстанымы – Гальвиндік элемент пайда болды. Ол гальванометр құралы көмегімен жүзеге асырылады.Алғаш тәжірибені италиян физигі К.Маттеуччи жасады,ал биоэлектрлік потенциалды системалық үйрену неміс физиологы Э.Дюбуа – Рейманмен басталды.Ол б.п. –ң нервтерде және бұлшықетте тыныштық және әрекет кезінде болатынын дәлелдеді. Одан кейінде көптеген ғалымдар б.п.дамуына көп үлес қосты.