бастап ақтық демі біткенге дейін М.Жұмабаев ұлт-азаттық тақырыбын
үзбей толғанды, оны өз поэзиясының өзегі етті. Бүкіл халықты тап, топқа
жіктемей, Қазақ елін әлемдік мәдени жетістіктерге қол жеткізуге қандай
күш кедергі деген сауал қойып, оған басты кедергі – отаршылдық деген
шешімге келді.Бастапқы кезде бұл тақырып туған жердің табиғатын
тамашалаудан барып қайран жердің ендігі күні не болады деген уайым-
қайғыға ұласады, ақыры келіп кіндік қаны тамған нулы, сулы өлкені жаулап
жатқан қара шекпенді отаршылдыққа қарсы наразылық оты болып тұтанды
(“Туған жерім – Сасықкөл”). Ақын халқымен бірге күйзелді, осыдан келіп
романтикалық әуенге бөленген жорық идеясы туды (“Жарыма”, “Есімде… тек
таң атсын”, “Жаралы жан”, “Мен жастарға сенемін”, т.б.).
Мағжан шығармаларындағы романтикалық сарын, әсіресе, оның
символистік арнада жазған өлеңдерінен айқын көрінеді. Ақын
символизмі болашақ пердесін ашатын жаңа мифология туғызды,
келешек суретін салу саясатшылардың емес, ақындардың қолында
деген сенімге айналды (“От”, “Пайғамбар”, “Күншығыс”, “Жаралы
жан”, “Айға”, т.б.). Ақын дыбыс-буынның соны үндестіктерін
тауып, қазақ жырын байыта түсті (“Шолпы”). Мағжан
поэзиясындағы құнарлы арнаның бірі – түркі тақырыбы. Түркі
халықтарының бірлігі тақырыбы М.Жұмабаев поэзиясының
әуелден қалыптасқан алтын арқауы іспетті.
Ақын дүниетанымына Қызылжардағы Бегішев медресесінде
оқуы көп ықпал етті. Ол жас өрен жүрегіне түрікке деген
Достарыңызбен бөлісу: |
