туындысы, бөлшегі ретінде суреттейді. Табиғатсыз,
жаратылыссыз адам жоқ. Ал табиғат адамсыз да күн көре береді.
Бірақ сана оған бағынбайды, дене бағынса да сезім бағынбайды.
Сондықтан ол бұлқынады, серпінеді, үстем болғысы келеді (“От”).
Құбылыстың мәнін кең көлемде, жалпыға бірдей қалыпта тани
білуде ақын, ең алдымен, ненің болса да мән-мазмұнына үңіледі,
әрдайым жалпы адамзатқа тән әуенге бой ұрады, табиғаттың өз
заңына ғана бағынатын құбылыстардың ішкі құпия астарын
ұғынғысы келеді. Жұмабайұлының ойынша ақын деген болжап
білмес жолға сапар шеккен пір, кейде жын, кейде бала, сол сапарда
ол қиындықты қайыспай көтеретін, не дүниені тәрк етіп, бәрінен
безінетін жан (“Қиял құлы мен бір ақын”). Ақын “Қорқыт”
поэмасында философиядағы мәңгілік тақырып – өмір мен өлім
мәселесін Қорқыт пен ажалдың аңдысуы түрінде суреттейді.
Ажал – хақ, сондықтан да өмір жібінің түйінінде өлімді болмай
қоймайтын өмір ақиқаты ретінде қабылдау қажет деп санайды
ол.
Мағжан поэзиясы
Мағжан қазақ лирикасының сыршылдығын тереңдетті, адамның
нәзік сезімдеріне тіл бітіре білді. Бұл қасиет оның, әсіресе,
махаббат лирикасына тән (“Сүй, жан сәулем”, т.б.). М.Жұмабаев –
әлемдік поэзияда экологиялық тақырыпты алғаш
жырлаушылардың бірі (“Айда атыңды, Сәрсембай”, “Шойын жол”).
Ол техикалық прогреске қарсы болған жоқ, оның ұлттық-мәдени,
рухани дәстүрлерді бұзуына қарсы еді. Техника жетістіктерін
Достарыңызбен бөлісу: |
