Кенесары Қасымұлы бастаған ұлт-азаттық соғыс

87 
бірнеше хат жолдаған болатын. Бірақ, Кенесарының бұл хаттары патша әкімшілігі тарапынан 
жауапсыз қалдырылды. Одан кейін Кенесары 1837 жылдың күзіне қарай ашық күреске 
шығады. Қараша айында Петропавлдан оңтүстікке қарай бара жатқан керуенді қорғаушы 
Ақтау бекінісінің казак отрядына шабуыл жасайды. 
1838 жылы Кенесары әскері Ақтау мен Ақмола арасындағы шептерге шабуыл жасап, 
онда орналасқан Симоновтың отрядын талқандап, 10 пистолет, 9 мылтық, 13 қылыш, 7 
найза, 495 мың оқ, т.б., қару-жарақ, оқ-дәріні қолға түсірді. 1838 жылдың күзінде Кенесары 
сарбаздары патша үкіметінің жазалаушы әскерлерімен бірнеше дүркін қарулы қақтығысқа 
түсті. Солардың ішінде айрықша кескілескен шайқас мықты бекіністердің бірі саналатын 
Ақмола бекінісі үшін болды. Оны аға сұлтан полковник Қоңырқұлжа Құдаймендиннің 
жасағы мен старшина Карбышев басқаратын жақсы қаруланған гарнизон қорғайтын. 
Кенесарының әскері бекіністі өртеп, жаудың біраз әскерлерін тұтқындап, қару-жарақтарын 
олжалады. 
1838 жылдың аяғына қарай Кенесары Орынбор әскери губернаторлығына қарасты 
ЬІрғыз бен Торғай жаққа көшеді. Ол кездегі Орынбордың генерал-губернаторы граф В.А. 
Перовский алғашқы кезеңде көтерілісшілермен арақатынасты бейбіт жолмен шешуге 
тырысқан еді. Арадағы келіссөздер барысында В.А. Перовский Кенесарыға көмектесетін 
болады. Жылдың аяғында Кенесары мен В.А. Перовский арасында уақытша бітім жасауға 
қол жетеді. Ол бітім бойынша Кенесары бастаған көтерілісшілер шекара шебіне шабуыл 
жасамауға уәде береді. Бұл тыныштық 1842 жылға дейін созылды.
1841 жылдың қыркүйек айында қазақтың үш жүзінің атынан жиналған ықпалды билер 
мен сұлтандар Кенесары Қасымұлын ата салт бойынша ақ киізге салып көтеріп, бүкілқазақ 
халқына билігі жүретін хан етіп сайлады. Осылайша, Қазақ хандығы қайта құрылып, қазақ 
мемлекеттілігі қайтадан қалпына келтірілді. Ресей империясының билігі орныққан Ертіс, 
Есіл, Орал шептерінің бойындағы аудандардан басқа Қазақстанның барлық жерлеріне 
Кенесары ханның билігі жүрді. Мемлекеттік құрылыс қайта ұйымдастырылды. Хан Кеңесі 
құрылып, оған батырлар, билер, сұлтандар, сондай-ақ, жеке ерлік көрсеткендер, 
дипломатиялық қабілеттері бар ақылды саясаткерлер мен сенімді жақтастары кірді. 
Дипломатиялық қызмет ұйымдастырылды. Хан жарлықтары мен Хан Кеңесінің шешімдерін 
таратып, түсіндіріп және орындалуын талап етіп отыратын арнайы басқарма құрылды. Салық 
жүйесіне өзгерістер енгізілді. Әскери мәселеде, Хан кеңесінің мүшелері мен атақты батырлар 
басқаратын қатаң әскери тәртіптегі мыңдықтар және жүздіктерге бөлінген, далалық соғыс 
жағдайына ыңғайлы жасақтар ұйымдастырылды. 
Кенесары Орынбор губернаторымен уақытша келісімге келген кейін, 1841-1842 
жылдары Қоқан хандығының қол астындағы қазақ жерлерін азат ету үшін күрес жүргізеді. 
Бұл күрестің нәтижесінде Созақ, Сауран, Ақмешіт, Жаңақорған қалалары қоқандықтардан 
азат етіліп, Түркістан қаласы қоршауға алынады. Осыдан кейін Қоқан хандығы Кенесарымен 
келіссөз жүргізуге межбүр болды. Қоқандықтарды талқандауда Сырдария бойындағы 
Жанқожа Нұрмұхамедұлы бастаған қазақтардың Кенесарыға қолдау көрсетіп, шайқастарға 
белсенді қатысуы үлкен рөл атқарды.
1842 жылы Орынбор генерал-губернаторы В.А. Перовский Петербургке қызметке 
шақырылып, оның орнына Орынборға генерал-губернатор болып Обручев тағайындалады. 
Обручевтің Перовскийге қарағанда Кенесарымен арадағы меселені шешуде көзқарасы 
басқаша болды. Ондай жағдайды пайдаланған Сібір губернаторы Горчаков осы жылы 
Кенесарының ауылын шабуға Сотниковтың басқаруымен отряд жібереді. Нәтижесінде, 
Орынбор әкімшілігімен жасалған бітім Горчаковтың тарапынан бұзылды. Ал, 1843 жылдың 
27 маусымында патша Николай І Кенесары Қасымұлы бастаған күресті басу үшін қазақ 
даласына ірі көлемдегі әскери жорық ұйымдастыру туралы бұйрық шығарды. Сонымен 
қатар, Кенесары ханның басын кесіп әкелген адамға 3000 сом сыйлық тағайындады.
1843 жылдың көктемінде патша әкімшілігі қазақ даласына үш отрядты бірдей жіберуді 
ұйғарды. Ол отрядтарға Ор бекінісінен, Ұлытаудан және Тобыл өзені бойынан бір уақытта 
аттанып, Кенесары ханның жасақтарын жан-жақтан қоршауға алып, шешуші соққы беру 

88 
арқылы талқандау қатаң тапсырылды. Оған қоса, Батыс Сібір генерал-губернаторлығынан 
старшина Лебедевтің және қазақ сұлтандары А. Жантөрин мен Б. Айшуақовтың 
басшылығымен құрамында қазақтардан 2000-дай адамы бар қосымша отрядтар жасақталды. 
Кенесары ханның әскеріне қарсы соғыс операциясын басқару генерал-майор 
Жемчужниковке жүктеледі. Ол кезде Кенесарының 20 мыңдай әскері бар еді. Кенесары хан 
патшаның жазалаушы отрядтарын бір-біріне қосылуына мүмкіндік бермей, жеке-жеке соққы 
беруді ойластырды. Ол өз жасақтарының бір бөлігін Батыс Сібірден шыққан отрядқа қарсы 
жіберді де, олар Ұлытауға қарай шегіне шайқас жүргізіп, жазалаушы отрядты басқа жаққа 
қарай бұрып әкетеді. Ал, кейіннен Кенесарыға қарсы шайқаста көрсеткен дәрменсіздігі үшін 
Лебедев Орынборға шақыртылып, қызметінен босатылып, сотқа тартылады. Кенесары болса, 
бұл кезде өзінің негізгі күшімен Константиновск бекінісіне шабуыл жасап, 1844 жылы 
шілденің 20-нан 21-не қараған түні Өлкеаяқ өзенінің бойында Ахмет Жантөриннің отрядын 
қоршауға алып талқандайды. 
Осы 1844 жылы Ыстықкөл төңірегіндегі қырғыздар атынан Бұғы руы манаптарының 
бірі Боранбай Бекмұратов Ресейдің билігін мойындауға дайын екендігін патша І Николайға 
хабарлайды. Бірақ манаптың бұл ұсынысын Ресеймен арадағы жердің қашықтығын 
сылтауратқан патша жауапсыз қалдырады. Кейбір қырғыз билеушілерінің Ресей билігін 
мойындауға ыңғай танытуы Кенесары ханды ызаландырған болатын. Ал, Кенесарының 
қырғыздармен қақтығысының қарсаңында қырғыз манаптары Орман, Жантай, Жанғаралы 
Батыс-Сібір губернаторына хат жолдап Ресей өкіметінің құрамына қабылдауды сұрайды 
және қазақ ханы Кенесарыға қарсы күресте қолдау көрсетуді өтінеді. Бұл жағдай 
Кенесарыны одан әрі ерегістіре түседі. 
1846 жылдың басында Кенесары хан әскерлерімен Балқаш көлінің маңына қоныс 
аударады. Патша үкіметі қазақ даласындағы Кенесары бастаған көтерілісті біржола жою 
үшін енді генерал-майор Вишневскийдің басқаруымен үлкен отряд аттандырады. 1846 жылы 
Кенесары хан қоқандықтардан Әулиеата (Тараз), Мерке қалаларын қайтарады. Осы жылы 
Кенесарыға қолдау көрсетуші Ұлы жүздің Саурық батыры қырғыздардың батыры 
Жаманқораны өлтіреді. Оған жауап ретінде қырғыздар Саурық батырдың ауылын шауып, 
Саурық батырды жігіттерімен қоса өлтіріп, мал-мүлкін тонап кетеді. Бұдан кейін қазақ-
қырғыз арақатынастары шиеленісе түсті. Патша үкіметі болса қазақ-қырғыз тартысына ашық 
кіріспей, Алатау өлкесін өз билігіне бағындыруды жеңілдету үшін туысқан екі халықты бір-
біріне айдап салып, екі жақты да әлсіретіп барып, осы өңірге өз әскерін кіргізудің қолайлы 
жолдарын қарастырды. Осындай шиеленіскен жағдайлардың барысында 1847 жылы 
Кенесары хан 10 мың сарбазымен қырғыз жеріне басып кіріп, оларды Қоқан езгісіне қарсы 
қазақтармен бірігіп күресуге шақырады. 
Кенесары ханның соңғы шайқасы қырғыздардың Кекілік-Сеңгір деген жерінде болады. 
Қырғыз манаптары мен Вишневскийдің отряды және Қоқан хандығының әскерлері «Алмалы 
сай» шатқалында Кенесарының сарбаздарын үш жақтан қоршауға алады. Кенесары хан 32 
қазақ сұлтанымен бірге тұтқынға түседі. Наурызбай батыр қаза табады. Қырғыздардың 
қолына тұтқынға түсіп қалған Кенесары хан патша чиновниктерінің алдауына түсіп, 
сыйлықтар алған қырғыз манаптарының тарапынан өлтірілді. Кенесары бастаған азаттық 
күресті кейін оның баласы Сыздық сұлтан жалғастырды. 
Кенесары Қасымұлы бастаған ұлт-азаттық соғыстың жеңілуінің негізгі себептері 
мыналар: қазақ халқының бір тудың астына біріге алмауы, кейбір ру басыларының өз 
бетінше билік жүргізуге ұмтылуы және де кейбір қазақ билеуші топ өкілдерінің патшалық 
Ресейді жақтауы, Кенесарының Ресей, Қоқан, Бұхар хандықтарымен күресте күштің тең 
болмауы. Сонымен қатар, ол өзін жақтамаған кейбір қазақ жөне қырғыз ауылдарын шабуы 
кері әсерін тигізді, өйткені ол халықтың наразылығын тудырып, көтерілісті әлсірете түсті.

жүктеу/скачать 1,51 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: