Ғылыми коммуникация - ғылыми ұжымда кəсіби қатынас түрлерінің
жиынтығы, ғылымның даму механизмінің негізгі түрі, зерттеушілерді
байланыстыру тəсілі жəне жиналған нəтижелерге экспертиза жасау түрі. 50-ші
ж. аяғында - 60-шы ж. басында ғылыми коммуникацияны зерттеу себептері
зерттеу іс-əрекетін интенсификацияландыруға арналған, яғни, жиналған
«бағдарлама жарылысын» реттеу жəне меңгеру. Коммуникациялық сараптау
мен түсіндіруден пəндік басылымдардан бастап ғалымдар арасындағы өзгеше
тұлғалық қатынастар өтті. Ғылымдағы коммуникация методологиялық
тұрғыдан
зерттелген, себебі, бүкіл
жиналған
бағдарламаларды
эпистемологиялық, əлеуметтік, бағдарлама, əлеуметтік-психологиялық зерттеу
тұрғысынан мүмкіндігі болмаған соң. Осының нəтижесінде əлемде жедел түрде
əр салада экспертиза жасайтын топ өкілдері анықталған, екі деңгейлік
құрылымдар кішкентай топтан тұрады, олардың арасында үзілмейтін қызмет
байланысы бар, аспиранттары мен қызметкерлерінің арасында да тығыз
байланыс байқалады. Осының нəтижесінде SCI, SSCI пайда болды.
