Екін ші он жыл дық – Қа зақ елі нің ке ре ге сін ке ңей ту ке зе ңі. «Мә де ни
мұ ра» бағ дар ла ма сын жү зе ге асы рып, та ри хы мыз ды тү ген де дік. Есіл дің
жа ға сын да бой кө тер ген ең се лі елор да мыз ұлт тық идея мыз ға ай нал ды.
Үшін ші он жыл дық та ша ңы ра ғы мыз би ік теп, өсіп-өр кен деп, ме рей лі
мем ле кет ке ай нал дық. Ше ка ра мә се ле сін бір жо ла шеш тік. «Қа зақ стан –
2050» ст ра те гия сын қа был дап, озық да мы ған отыз ел дің қа та ры на қо сы-
лу ды ме же ле дік.
Ал да ғы
төр тін ші он жыл дық тың біз ге жүк тейт ін мін де ті – қу ат ты ел дің ие сі жә не ке мел ха лық бо лу . Біз әді лет ті қо ғам мен ти ім ді мем-
ле кет құ ру ды көз деп отыр мыз. Біз ха лық тың әлеу мет тік жағ дай ын
жақ сар ту мен қа тар, бар лық аза мат тар дың мүд де сін бір дей қор ғай мыз.
Біз дің ба ба ла ры мыз «Ақ та бан шұ бы рын ды, Ал қа көл сұ ла ма ны», ата ла-
ры мыз ала пат ашар шы лық ты, қу ғын-сүр гін ді, дү ниежү зі лік со ғыс ты
көр ді. То та ли тар лық ке зең де ұлт тық құн ды лық та ры мыз дан, ті лі міз ден,
ді лі міз бен ді ні міз ден ай ыры лып қа ла жаз да дық. Оның бә рі Тәу ел сіз-
дік тің ар қа сын да хал қы мыз ға қай та орал ды. Ұлт тық бол мы сы мыз дан,
төл мә де ние ті міз бен салт-дәс тү рі міз ден ажы рап қал мау – бар лық өр ке-
ни ет тер ми дай ара лас қан ала са пы ран да жұ ты лып кет пеу дің бір ден-бір
ке пі лі.
Та ным мен та ғы лым. Біз ке зін де ел ге қыз мет ету дің озық үл гі сін көр-
сет кен Алаш қай рат кер ле рі нен та ғы лым ала мыз. Олар өт кен ға сыр дың
220 ба сын да тәу ел сіз дік идеяла рын ха лық ара сын да дә ріп теу ге зор ең бек
сі ңі ріп, азат тық жо лын да құр бан бол ды.
Мил лион да ған адам ды қа за ға ұшы ра тып, ті рі қал ға нын жан сау-
ға лап бо сып ке ту ге мәж бүр ет кен ала пат ашар шы лық тың ал ғаш қы
ке зе ңі – 1921–1922 жыл дар да ғы нәу бет тен бе рі 100 жыл өт ті.