| «Соңғы парыз» (1999) роман-дилогиясы – жазушының соңғы 20 жылын сарп еткен туындысы. Негізгі кейіпкерлері санаулы ғана: Жәдігер, Бәкизат, Әзім. Негізгі оқиға желісі осы үшеуімен сабақтас.
Арал теңізінің тартылуы – еліміз үшін, кейіпкерлер үшін азаматтық-өмірлік, әлеуметтік-моральдық сынақ. Әзім мен Жәдігер бірге оқып, бірге өскен, бірақ табиғаты екі басқа. Әзім үшін Аралдың тартылуы – биліктің, байлықтың көзі. Ол үшін туған жер, Арал, сұлу Бәкизат – бәрі аз күндік өмірдің қызығын көру үшін ғана керек. Ал Жәдігерді алаңдататыны – теңіздің тартылуынан зардап шеккен ауыл-аймақтың азып-тозуы.
1972 жылы таңдамалы әдеби-сын мақалалары «Толғау» (кейіннен «Жүрегі толы жыр еді») деген атпен қазақ және орыс тілдерінде жеке кітап боп шықты.
1985 жылы «Ақбидай туралы аңыз» атты очерктер жинағы жарық көрді.
А.Чехов, М.Горький, Н.Хикмет, испан жазушысы А.Кэсо шығармаларын қазақ тіліне аударған.
КСРО Мемлекеттік сыйлығының лауреаты (1974).
2001 жылы Мәскеудегі Халықаралық Әдеби қордың «За честь и достоинство», 2003 жылы Халықаралық М.Шолохов атындағы сыйлықтардың лауреаты атанды.
Қызыл Жұлдыз, Еңбек Қызыл Ту, «Құрмет Белгісі» ордендерімен және медальдармен, РСФСР Жоғарғы Кеңесі Президиумының Құрмет Грамотасымен марапатталған.
1985 жылы Қазақ КСР Халық жазушысы болды.
Достарыңызбен бөлісу: |
