219
Осы орайда пайғамбар: «Сұлулығыңа
м ас т аны п
к ө к і р е гі ңд і
к ө т е р д і ң ,
ш е н қ ұ м а р л ы ғ ы ң н ы ң
с а л д а р ы н а н
д а н а л ы ғ ы ң д ы
ж о й д ы ң »
( Е з е к і л
пайғамбарының кітабынан 28:17) дейді.
Бара — бара Ібіліс бұрынғысынан да бетер
жоғары көтерілуге ұмтылды. Ол өзінің
ақылын Құдайдың ақылымен тең қойып
(сол жерде 6-шы өлең): «Тағымды көктегі
жұлдыздардан да жоғары көтеремін,
биіктің басына шығып, құдайлардың
жиылысына
қатысамын...
Бұлттардың
ү с ті не
кө те рі лі п,
Тә ңі рме н
т е ң
боламын» (Ишая 14:13,14) деді. Құдайды
мадақтап Оған қызмет еткеннің орнына,
барлығын өзіне бағындырып, өзіне тағзым
еткізбекші болды. Сөйтіп ол Исаға тиесілі
билікке жармасты.
Көктегі барлық жан иелері Алланың
есімін мадақтағаннан, Оның нұрына
бөленгеннен зор қуанышқа ие болатын.
Құдай соншалықты сыйлы болып тұрған
кезде көкте тыныштық та болды. Ал
бүлікші пайда болғаннан кейін көктегі
үйлесім де бұзылды. Құдайдың еркіне
қарама-қарсы келетін өркөкіректік бұрын
Құдайға
қуанышпен
қызмет
еткен
көктегілердің
көкейінде
жауыздық
сезімдерді
туғызды.
Көктегі
кеңесте
Ібіліске көп ақыл айтылды. Құдайдың
рухани Ұлы, Тәңірдің мейірімді, әділетті,
ұлы екенін және Оның заңының тұрақты
да қасиетті екенін айтып, Ібілісті соған
иландыруға
тырысты.
Бірақ
шексіз
махаббат
және
мейірімділік
Иесінің
барлық айтқан сөздері Ібілістің бойында
қарсыласу рухын қоздыра түсті. Күншілдік
сезімі бойын билеп, Ібіліс одан сайын
жауыздана түсті. Өзін — өзі мақтан тұтып,
жоғары
билікке
ие
болғысы
келді.
Қаншама дарындылықты сыйға тартып,
жан жағынан мейірімділікпен қоршап
тастаған Алланың еңбегін ол бағаламады.
Көктегілер
оған
құрметпен
қарады,
періштелер оның бұйрығын қуанышпен
орындап отырды, оған ұлы даналық пен
атақ берілді. Бірақ көктің билігі Құдаймен
теңдес, Оның рухани Ұлы Исаның қолында
болды. Масіх Құдаймен ниеттес болатын,
ал Ібіліске Оның ойы беймәлім болып қала
берді. «Неліктен көктің билігі Исаға тиесілі
болуы керек?» деп өзіне өзі сұрақ қойды
бұл періште. Неге Ол, менен — Ібілістен
артық болуға тиісті? Осылайша Ібіліс
Құдай
алдындағы
қызметін
тастап,
періштелердің
арасында
арандату
жұмыстарын
жүргізе
бастады.
Ібіліс
Құдайға
деген
пиғылын
сиқырлы
бетпердемен жасырып, Алланы шын түрде
құрметтейтіндей сыңай танытып, ал шын
мәнінде көктегілердің арасында Құдай
заңына деген қарсылық туғызғысы келді.
«Періштелер
қасиетті
және
пәк
болғандықтан оларға ешқандай заңның
керегі жоқ, олардың өз еріктері
өздерінде болулары керек» деп үгіттеді ол
көктегілерді. «Құдай бар билікті Мәсіхке
беріп,
осылайша
маған
қатысты
әділетсіздік жасап тұр» деп, өз ойымен
оларды ортақтастырғысы келді. «Менің
билікке ұмтылуымның басты себебі, өзімді
— өзім көтеру емес, көктегі тұрғындардың
жағдайын бұрынғысынан да жоғары
деңгейге көтеру үшін» деп оларды соған
сендірмек болды.
Шексіз Алла мейірімді болғандықтан,
Ібілістің жасап жүрген ісіне шыдамдылық
танытты.
Қанағатсыздану
рухымен
қаруланып алған Ібіліс, өзінің орнын
бірден жоғалтқан жоқ, тіпті періштелердің
арасында үгіттеу жұмыстарын жүргізіп
жүргеннің өзінде, ол әлі де болса өз
орнында тұрған болатын. Ібіліс бірден
көктен қуылған жоқ. Оның тәубасына
келуіне сансыз рет мүмкіндік берілді.
Шексіз махаббат және даналық Иесі оның
көзін ашып, қателіктерін мойындату
мақсатында көп еңбектенді. Сол уақытқа
дейін көктегілер жанжал дегеннің не
екенін білмеген болатын. Бастапқыда
Ібілістің өзі де бұл жанжалдың неге әкеліп
соқтыратынын білмеген еді, өйткені ол өз
сезімінің табиғатын түсінбеген болатын.
Бірақ оның наразы болуына ешқандай
негіз жоғы көрсетілгеннен кейін, Ібіліс
өзінің істерінің дұрыс емес, ал Құдайдың
талаптары әділетті екеніне көзі жетті.
Барлық көктегі тұрғындардың алдында ол
өз қатесін мойындауға тиісті болды. Дәл
солай істегенде ол өзін де, оған еріп тұрған
періштелерді де құтқарып қалған болар
еді. Ол кезде Ібіліс әлі де болса Құдайға
бағынатын.
Жарқ-жұрқ
еткен
әйгілі
періште бұрынғы орнын жоғалтқанымен,
Алланың
жоспары
бойынша
тұрған
орнына ризашылығын білдірсе, кейін
Құдай оған бұрынғы орнын қайтарған
болар
еді.
Ібіліс
қателігін
түсініп
мойындауға бет бұрғысы келгенімен,
тәкәппәрлығын жеңуге дәрмені жетпей,
намыстанып, өркөкіректік оның Құдайға
бағынуына мүмкіндік бермеді. Ібіліс өз
д е ге ні ні ң
д ұр ыс т ы ғы н
дә ле лд еп,
қ ы р с ы ғы п
т ұ ры п
алғанд ы ғы ны ң
нәтижесінде, абырой мен ардан жұрдай
болып,
өзінің
Жаратушысына
қарсы
шайқасқа шықты. Осылайша ол бар
даналығын
періштелерді
Достарыңызбен бөлісу: