М.Хайдеггер онтологиясы. Жалған және нағыз тіршілік

Адам өмірін зерттеуде Мартин Хайдеггердің өмір философиясы тұжырымдамасы маңызды орын алады . Хайдеггердің философиясы, бір жағынан, классикалық неміс философиясының ең жақсысын жинақтады, екінші жағынан, қазіргі Хайдеггердің Э.Гуссерль, в. Дилтей және К. Ясперстің (немесе басқаша: "феноменология", "өмір философиясы" және "экзистенциализм") өмір философиясы тұжырымдамаларының күшті жақтарын енгізді. Осы жинақтаудың нәтижесінде Философия тарихындағы маңызды кезең болған қуатты және тәуелсіз "Хайдеггер философиясы" пайда болды. Мартин Хайдеггер неміс экзистенциализмінің теориялық негіздемесіне және Дж. Сартр арқылы француз экзистенциализмінің қалыптасуына шешуші әсер етті. М. Хайдеггер болмыс мәселесін философиялық рефлексия саласына қайтару тақырыбын талдаумен айналысты. Өз болмысының ешнәрсеге бағытталғанын терең сезініп, ойға батқанда, өзіңнің ақырыңды толық сезгеніңде, өлімге тура қараған сәтте ғана адам Болмыс туралы сұрақты айқын қоя алады деді. Хайдеггердің ойынша, болмыс мәселесі өлім табалдырығында тұрған, ешнәрсеге бағытталған өзінің шарасыздығын сезген адамға қатысты ғана маңызды. Бұл болмыс мәселесін сұрауды Хайдеггер терминологиялық тұрғыда «Осы арадағы болмыс» (Dasein) немесе «фундаментальдық онтология» деп белгілейді. Сондықтан адам болмысты қасиетті несібе ретінде қабылдап және аялай сақтауы тиіс. Демек, М. Хайдеггер мен Ж.-П. Сартр «нағыз болмыс» пен «жалған болмыстың» шекараларын айқындайды.