Қазақтың музыкалық өнерінің типологиясының бір үлгісін Т. Қоңыратбаев келтіреді:
1) сарын;
2) мақам;
3) саз;
4) күй.
Қазақтың музыкалық өнерінің тағы бір типтік ерекшелігі оның табиғатпен тұтастығында жатыр. Күйдің өзі — әлемнің бір ырғағы мен қалпы, о дүниенің дем-тынысы іспеттес. Күйде адам өмір сүрудің мақсатын айқындайды, әлемді жеңеді, мәңгілікке жетеді (Қорқыт ата); күй арқылы адамның көңіл-күйі әлемдік ырғақтармен түсіндіріледі (Абылайханның «Қара жорғасы»); күйде дүниенің сұлулығы мен мінсіздігі суреттеледі (Тәттімбеттің «Сар жайлауы»), Қос ішек философиясының (Ә. Мұхамбетова) қазақтың көркемөнерлік шығармашылығын, тіпті, жалпы мәдениетін түсіну үшін берері мол. Бұл туралы арнаулы зерттеулер керек. Қарастырып отырған мәселелерді кестелік жүйемен топтастырып көрейік:[2]
