124
Бӛлініп жұрт екі жақ партиялап,
Қалмайды ұрғашыдай сол қиялап.
Басқа орын босағадан тимейтін-ді,
Бас қылып, бас жегізіп тәрбиелеп, –
деп, жік-жік болып партияға бӛлудің астарында жатқан зымиян қулықты
айқын аңғарады. Ақын “басқа орын босағадан тимейтінді” деген жолға
ерекше салмақ артқан. Бұл арада ол партияға бӛлініп, топ-топ болғандарды
басқарып жүргендердің ел ішіне іріткі салып, содырлыққа бой ұрған тентек,
кӛрсеқызар жандар екенін меңзейді. Ал оларды сайлаушы жоғарғыдағылар
соларды бас қылып, атқа мінер етіп күні ертең ел-жұртына қарсы айтақтамақ
ниет ұстанып отырғанын астарлап жеткізеді.
Сол түнде азғырушы толып жатыр,
Шайтан да помагайтшы болып жатыр.
Ақын “помагайтшы” деген бӛгде сӛзді келтіру арқылы қазаққа пәле болып
жабысқан партияның түп тамыры қайда жатқанын да тамыршыдай тап баса
кӛрсетіп отыр.
Мәшһүр ақынның кӛптеген ӛлеңдері терең философиялық толғанысқа
толы. Олардың дені діни таныммен тығыз байланыста болып келді. Онда
тіршілік – ғұмырдың реттеуші иесі бар екендігіне ой жіберу сарыны басым.
Ақынның осы орайдағы кең толғанысты ӛлеңі – “Жеткізер құдай, пенде
қылса талап”. Ӛткен ӛміріне барлай қараған ақын ақындық талант, дарынның
тәңірден келер қасиет екенін айтады:
Достарыңызбен бөлісу: