Мінсіз мұғалім

(С.А.Рачинский)

 

 

Григорий Петров туралы бірер с

өз

Оны

ң шығармашылығы туралы

«

Ұлттың оянуы» кітабы туралы айтып кету. Кезінде Ататүрік әрбір

т

үрік әскерінің жастанып жатып оқитын кітабы еткен оны.

«Мінсіз  м

ұғалім»  Г.Петровтың  кезекті  туындысы.  Алаш

арыстарыны

ң еңбектерімен үндеседі. 

Саятты

ң алғысөзі

Идея іргетасы 2012 жылы 

Қарашаңырақта білім алушы шәкіртке

шынайы  жаны  к

үйетін  магистрант-мұғалімдермен  қаланды...

Та

ңдаулы  ұстаздыққа  құштар  жандармен  білім  беру  саласындағы

проблеммаларды

ң  шешімін  іздеу  және  оны  ұлттық  негізде

қаракөздерге  жеткізу  тәсілдері  аясында  топталдық...  Ойларымыз  бір

жерден шы

ғып, алғашқы қарлығаштар өздерінің өмір жолын «ұстаз»

болу

ға арнайтындарына серттесті... Арада уақыттар өте, әрқайсымыз

кемі 3 жылдай мектеп 

қазанында қайнап, шәкірттер баулып, түлектер

шы

ғардық... Шәкірттеріміздің алды студенттік кезеңді өткеріп, қазір

осы аталамыш академиямызда 

ұстаздық етуде (М: Айдын Жексенбай).

Тіпті  кейін,  мектеп 

қабырғасынан  түлеп  ұшқан  түлектер  академия

ұстаздарының  еткен  еңбегі  мен  төккен  терінің  жемісі  негізінде  бала

к

үнінен  баптаған  мұғаліміне  деген  сыйы  жылдар  өте  жаңара

т

үскендей.  Ұстаздарына  деген  құрмет,  сүйіспеншілігінің  соңы  кей

ш

әкірттердің техникалық мамандықта оқып жүрсе де, қайта айналып

өзінің ұстазының жолы мұғалім мамандығына тапсыруы, екінші рет

о

қуға  түсіп,  бүгіндері  университетімізде  және  педакадемия

ше

ңберінде білімін толықтыруда. (М: Аршын 3 курс математик)

Осындай 

өмір  өткелдерінен  өткен  ойлары,  іске  асып,  шәкірттері

«адам»  болып,  сосын  мы

қты  маманға  айналуы  –  негізін  қалаушы

біздерде  сенім  отын  маздата  т

үсті...  Ендігі  мақсат,  бұл  әр  мектепте

жетектеген  дара  о

қушыларды  бір  идеяға  шоғырландырып,  «ұлтқа

қызмет» дәнегін сіңіру. Университет қабырғасында өз мамандығымен

қатар, тәрбиелік бағыттағы іс-шараларды және танымдық (кітапхана,

музей, театр) кездесулерді 

қостық...

С

өйтіп  жүргенде,  біздің  негізгі  мұғалім  боламын  деген

«батырлар»,  к

өбіне  ауылда  және  «бидайдың  барар  жері  диірмен»

дегендей педагогикалы

қ университеттерде екеніне көз жетті... Бірақ біз

б

әріміз  білетіндей,  «дәрігер»,  «педагог»  боламын  емес,  жас

жеткіншектер 

әнші, биші, оның өзі кәсіби деңгейде болса ғой әрине,

д

әстүрлі өнер емес, көрсеқызарлықпен даңғазалық еді. Өйткені ұяда

к

өргені,  ұшқанда  ілгені,  жылаңқы  телехикаядан  бастап,  интернеттен

қабылдағаны бар ұрпақ сабақтастығын балталауда еді... Бұл қазанды

жылы жабайы

қ, әйтпесе бықсық секілді шұқылаған сайын саситыны

бар,  тек  біз  жо

ғарыда  істегеніміздей,  проблеманы  реттеудің  жолы,

шима

қтың шеті жатқан ауылға тарттық...

Алматы облысын 2015 жылы к

үзінен Қонаевтың ауданынан бастап

о

қушыларды  ҰБТ-ға  дайындап,  мақсатымыз  ауыл  балапандарының

де

ңгейін  көтеріп,  биіктерге  (универге)  қанат  қақтыру...  Бірінші

ауданнан н

әтижесі көріне бастағасын, өзге аудандар мамандарымызды

ша

қыра  бастады.  Сонда  біздің  мектептегі  негізгі  пәндер  бойынша

апар

ған  сайдың  тасындай  мамандарымыз  ол  кездегі  18  ауданға

тарыдай шашылып к

өрінбей қалғандай болды...

Біздерді

ң  алдымызды  ауыл  өмірі,  техникалық  база,  маман

тапшылы

ғы  тағы  жетіп  артылатын  кедергілер  күнде  кес-кестеп

отырды.  Осы  с

әттерде  «қабырғасын  бір-біртіндеп  сөксе  де,  қабағын

шытпас 

қара  нар  керек,  бүйткен  бұл  іске»  демекші,  маңайымызға

Алашты

қтарша  бел  сыбана  кірісетін  қаншалаған  өз  саласының

майталмандары жетпейтінін т

үсіндік. Шешінген судан тайынбасы бар,

ұзын  саны  ауыл  баласын  атқа  қондырып,  аяқтандырып,  универге

с

үйреуімізге төрт жылдай уақыт өтті. Осы аралықта 3 мыңдай түлек

ұшырып,  небір  алтын  белгі,  ерекше  қабілетті  оқушылар  біздің

шеберханадан  шы

ғып  отырды...  Енді  осы  үкілеген  үмітті  арқалаған

жастармен 

өзіміздің  білім  ордамызға  қайта  келдік,  өйткені

ы

ңырсыған  ауыл  қараңғылығына  көзі  ашық  мамандар  қажет.  Ауыл

деген  академиядан  келген  о

қушыларымыз  студент  атанып,  Абай

атында

ғы ҚазҰПУ білімгерлеріне қосылып 2019 жылы сәуірде ресми

т

үрде  «Педагогикалық  шеберлік  академиясы»  құрылды...  Бүгіндергі

академия  аясында  «О

қырмандар  клубы»,  «Шуақ  еріктілер  тобы»

ж

ұмыс жасайды... Шынайы мұғалім боламыз деуші білім ізденушілер

үшін 21 мамандық бойынша ұстаздар тегін сабақ беруде, ал студенттер

ұстаздарының жақсылығына жауабы ретінде балалар үйі, көп балалы

жан

ұя,  әлеуметтік  жағдайы  төмен  отбасылардың  балаларын

о

қытуда...  Сөйтіп  кішкене  ғана  ниеттер,  талайларға  үміт  сәулесін

т

үсіріп келеді. Тіпті тұрмысы төмен отбасыларының балаларын оқыта,

жетімдер 

үйінің  алдын  алып,  ал  мемлекеттік  «көп  балалы  ана»

м

әселесінде де өз үлестерін іспен көрсетуде... Бұл үздіксіз механизм,

деміміз бітіп, к

өшіміз тоқтағанша жүре беретіне сенеміз... Өйткені біз

бір жыл

ға жетпей 600 білімгерді қамтудамыз...

Өз мамандықтарымен қосымша оқымысты ұстаз қалыптастырсақ

деген 

ниетпен 

«О

қырмандар 

клубы» 

аясында, 

болаша

қ

м

ұғалімдеріміздің  жанына  азық  болар  төл  әдебиетіміз  бен  әлемдік

бесттелер  бол

ған,  жанашыр  педагогтардың  бірқатар  кітаптарын

талдап,  білім  т

ұңғиығына  бойлап  келеміз...  Жылға  жетпес,  бір  оқу

жылы  аралы

ғында  3  роман,  2  шығарма,  10  шақты  поветь-әңгімелер

о

қып,  ұстаздық  қадамды  нықтап  алғандай  болдық,  әсіресе,  Г.

Петровты

ң  «Мінсіз  мұғалім»  шығармасы,  біздің  білімгерлерге  қанат

бітірді, 

өздері  түлеп  ұшқан  ауыл  өміріне  автормен  бірге  барып

келгендей  болды...  Ал  педакадемия  негізін 

қалаушы  біздерге  бұл

шы

ғармадағы кейіпкерлер бұрын көрген түстей болып, Рачинскиймен

та

ғдырлас  күй  кешкенімізді  түсіндік.  Сөйтіп  ескі  танысымыздай

бол

ған  басты  кейіпкердің  оқиға  желісі  желдей  есіп  бізді  осы  шаққа

әкеліп,  шығарма  соңы  бүгінгі  көрші  елдегі  атақты  қайраткелер,

рухани  к

өсем,  жалпы  ел  тізгініндегі  ерлердің  бір  ғана  Рачинскийдің

жанкештілігі себебімен небір 

өз заманының батырларын шығарғанын

а

ңғартты...  Осы  шығарманың  желісі  біздің  өмірімізде  де  орын  алып

т

ұспа-тұс  түсуі  бізді  көп  толғандырды.  Жауапкершілікті  одан  сайын

сезінген  мына  біздерге  болаша

ққа  бағдарымыздың  айқын  да  анық

екенін  шегелеген  шы

ғарма  болды.  Рачинский  қайтпастығынан

шы

ққан мұзбалақтарының жетістіктері оқырман қауымды қуантқаны

да  бар,  тек 

ұстаздары  сол  еңбегінің  биігін  көре  алмағандығы

м

ұңайтты... Бірақ, еңсемізді көтеріп, ендігі қаһармандар мына біздің

педакадемия  ш

әкірттері  екенін  көреміз.  Кішкене  шығарма  арқылы

автор  к

өпті  меңзеді,  біз  сабақ  алдық,  Әлихандар  қалаған  мектепті,

елдікті білетін 

ұстаздар үшін дайын даңғыл жол... Біз көбейетінімізге

үміттіміз,  өйткені  біздің  Рачинскийлер  өзімізді  өкшелеп  келеді...

Бас

қан  ізіңнен  жаңылмай  шәкірттермен  жүріп  келе  жатқан  бұл

к

өштің «жібек жолынан» да ғұмырлы болатынына сенеміз... Өйткені,

к

үн  санап  шәкірттермен  дәріс  залдарымызда  бос  орындар  өз  егесін

табуда...

Еліміздегі к

үн астында қаншалаған мектеп болса, ол жерде біздің

бір 

ұстаз  қызмет  ететіне  көзіміз  жететіндей...  Тек  сындарлы  сәтте

сынып 

қалмай, ұстаз атына лайық қызмет етсек дейміз...

жүктеу/скачать 0,55 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: