Мультимәдени білім берудің негізгі принциптері

• 
  білім берудің этномәдени бағыттылығы;
  
• 
  білім беру үрдісін этнопедагогизациялау;
  
• 
  білім беру үрдісінде аудандық, аймақтық, әлемдік жалпыұлттық және этникалық мәселелерді өзара сәйкестендіру;
  
• 
  оқушылардың бойында өзге этностардың мәдениетін тануға деген қызығушылық туғызу;
  
• 
  білім беру үрдісінде этномәдениеттердің өзара толықтырылуына ықпал ету.
  

• 
  ұлттық өзіндік сананы дамыту;
  
• 
  этнотолеранттылық сапаларды қалыптастыру;
  
• 
  оқыту мен тәрбиелеу барысында үлкен және кіші этностар арасында туындайтын қарама-қайшылықтардың алдын алу;
  
• 
  мәдениеттің көптүрлілігі және олардың байланысы туралы пікір қалыптастыру;
  
• 
  өзін-өзі жүзеге асыру үшін мәдениеттің көптүрлілігінің маңыздылығын түсіндіру;
  
• 
  мәдени ерекшеліктерге оң көзқарас қалыптастыру;
  
• 
  түрлі мәдениет өкілдерінің өзара қарым-қатынасын дамыту білігі мен дағдысын дамыту т.б.
  

Мультимәдени білім беру мазмұнының негізгі ерекшелігі - пәнаралық деңгейде гуманитарлық, математика-жаратылыстану, көркем-эстетикалық бағыттар құрамында жекеленген халықтардың тарихы мен мәдениетін танытуға мүмкіндік береді.

Мультимәдени білім берудің негізгі көрсеткіштері:

• 
  оқу материалында ізгілендіру идеясының қамтылуы;
  
• 
  Қазақстан және әлем халықтарының мәдениетіне сипаттама беру;
  
• 
  өзара рухани келісім мен татулықта өмір сүруге мүмкіндік беретін Қазақстан халықтары дәстүрінің ортақ элементтерін анықтау;
  
• 
  оқушыларды әлемдік мәдениетке баулу, жаһандану үрдісінің мағынасын түсіндіру, қазіргі жағдайда мемлекеттер мен халықтар арасындағы ынтымақтастықты қолдау.
  

Сонымен қатар, сабақтың мазмұнына сай әр этникалық мәдениеттің толеранттылыққа негіз болатын элементтерін (аңыз әңгімелер, ертегілер, мақал-мәтелдер, қанатты сөздер, жұмбақтар т.б.) кеңінен қолдану шарт.

Педагогтар ұлтаралық қарым-қатынас мәдениетін қалыптастыру үшін мультимәдени тәрбиенің маңызды компоненті ретінде халықтық педагогиканы қолдануды жетілдіріп, халықтық педагогиканың бай мұрасын орынды әрі оңтайлы қолдану жолдарын меңгеруі тиіс.

Әдебиеттер

1. 
   Нургалиева А.К. О некоторых особенностях развития системы гражданского воспитания в Казахстане . Аймауытов Ж. Тәрбиеге жетекші Орынбор, 1924.
   
2. 
   Байтукова Б., Бакиева Т., (2004). Психологиялық әдістемелер жинағы. Астана.
   
3. 
   Өтебаева Ш., (1995). Нақыл сөздердің тәрбиелік мәні. «Қазақ тілі мен әдебиеті» ғылыми-педагогикалық, әдістемелік журналы, №4.