шайхы
атанды
(Х. Ақназаров).
Желмая
мінген
шайхы
Күтуби де еслам туын қолға ұстап, Аму бойын сағалай сар желді
(І. Есенбенрлин).
Қияттан барып ін алған, Екі аяқпен серіпкенде, Желі бойы жер
алған, Топыраққа басса табаны,
Шайықтардың
ершатқа Басатұғын мөріндей,
Сопақша сұлу із салған
(Шеңгерей).
Шайыр
− суырып-салма халық ақыны.
Араб тілінде
шаһирун
/известный, знаменитый/
белгілі, әйгілі
дегенді білдіреді
(АРС., М., 1958).
Қарақалпақ тілінде
шайыр
/поэт, народный поэт/ ақын, халық ақыны
(КарРС.,
М., 1958, 729).
Тәрбие берер сөздері Бұрынғы өткен
шайырлардың
− Ет,
сүйекті қыздырар, Қытығын қозғап құмардың. Бұрынғы
шайыр
сөйлеген
Ойланбай-ақ алыстан
(Нұртуған).
Шекпен
–
тек қана түйе жүнінен тоқылатын жаздық сырт киім.
Шекпеннен
су да, жел де өтпейді. Су тигенде түйе жүні ширығып тығыздала
түседі. Сондай-ақ ол матадай емес өте берік әрі жеңіл тез тозбайды, ұзақ
киіледі. Қолтықта батсайыдан мамық жастық, Патшама не қылдырмас дәлет
мастық?! Басында мың теңгелік кәмшат бөрік, Жанат ішік, үлле
шекпен
берген
көрік
(Нұртуған).
Шер
− 1) ашу, кек, қаһар, ыза; 2) зиян, залал; жауыздық, жамандық,
қастық; 3) ауыс. уайым, қайғы-қасірет
. Айта бермей өткенді, Шығармай құмар
шеріңді
, Айтшы Жамбыл тағы да
(Жамбыл).
Ойхой, қазақ даласы! Не
көрмедің! Қанша қурап, қаншама көгермедің. Қорқыттың қобызымен
боздаттың ғой, Асанның
шерге
оранған өлеңдерін
(М. Мақатаев);
Шерлену
–
ашулану, қайғылану, уайымдау.
Жарымның сөзін есіттім,
Туысқан, жақын жеңгемнен. Хабарын Қағаз есітіп, жүрегім мұздап
Достарыңызбен бөлісу: |
