Интермәтін – бір мәтіннің өзге мәтінге кіруі, яғни, мәтіндердің
байланысы. Бұл ұғымды әдеби мәтінді көп дауысты құрылым ретінде,
мәтіндердің диалогы түрінде таныған М.Бахтиннің тұжырымын талдай келе
Ю.Кристева кіргізген. Кристева үшін мәтін дегеніміз мәтіндер мен
таңбалардың өрімі, өзге мәтіндердің өзгеріске түскен нұсқасы. Поэзиядағы
интермәтінділікті психологиялық-лирикалық құрылым негізінде таныту –
бүгінгі поэтикалық ізденістер нәтижесін, әдеби дамудағы тың бағыттарды,
дәстүр мен жаңашылдық диалектикасын зерделеу үшін аса қажет.
Интермәтінділікті кез келген мәтіннің екінші бір мәтінмен диалогқа түсу
қабілеті, «сөз бен мәтін тұрақты мағынаның бірлігі емес, түрлі мағыналардың
дәйексөздер мозаикасы және өнімдердің жинақталуы, алдыңғы мәтіндердің
трансформациясы түрінде қабылдау» [22,162] деп түсінеміз. Интермәтінділік
өзін арнаулы білім арқылы танымаса, шығу тегін екінің бірі біле бермейтін
жасырын микромәтіндердің алаңы ретінде көрсетеді.
Интермәтінділік
терминін әдебиеттануға 1967 жылы француз
Достарыңызбен бөлісу: