106
керек және
б дыбысы буын құрамында анық естілетін болсын. Одан соң
дыбыс буында, сөзде бекітіледі.
Б дыбысын игеру
Д дыбысына негіз болады.
Ең алдымен бұрынғы
сәйкестікке сүйеніп, баланың қолын тамағына қойып, мынадай буын
жұптарын айтқызады:
фа-ва, са-за, ша-жа, па-ба, та-да. Егер одан
Д
дыбысы алынбаса да
Б дыбысы бар буынды онымен қатарластыра айтады
/
бабабабда/ және тамақ тербелісін бақылайды. Сонда
Д дыбысы қайталау
екпінімен айтылып кетеді.
Оған да болмаса басқа жағынан оралып келу керек. Ол мынадай:
ба-ба-
ба буыны айтқызылады. Содан соң осы
буын тіс арасына жалпағынан
сұғылған тіл арқылы айтылады. Сөйтіп
Д мен
Б арасындағы дыбысқа ұқсас
ерін аралык
Д пайда болады. Бұл артикуляцияны дауыстылары бар буынмен
/да, до, ды, ада, ады/ бекітіледі. Содан кейін тісаралық
Д дыбысына көшеді.
Ол үшін ерін аралық артикуляциямен
да-да-да буындарын айтқанда
суасақпен жоғары ерінді көтереді. Сонда тіл жоғарғы тістерге автоматты
түрде жабысады да тіс аралық
Д пайда болады, одан әрі тісті алдын-ала қысу
арқылы тіс аралық дұрыс дыбыс шығады.
Жоғарғы тістер сирек болса, ауа сол арқылы өтіп,
тіс аралық Д алу
қиындайды. Бұндайда тіс аралық
Д дыбысынан тісарты
Д дыбысына тікелей
көшу керек.
Д дыбысының дұрыс айтылуы үнді қопармалы
Г дыбысына алғы
шарт. Ол көбінесе айтулы бұрынғы сәйкестік бойынша мынадай буын
жұптарын салыстырудан алынады:
па-ба, та-да, ка-га.
Г дыбысын буын қатарларын айтумен талаптану да теріс емес /бадаға,
дадаға/.
Барлық жаттығулар қолды тамаққа қойып, тербелісті бақылаумен
жургізіледі.
Егер екі тәсіл де жарамаса шпательді пайдаланып
Г дыбысын
Д
дыбысынан механикалық әдіспен алу керек.
Үнді қопармасы дауыссыздарды айтуды қалыптастырған соң оны түрлі
буындар, сөз тіркестері арқылы бекітеді және жұбынан ажыратады /
п-б, т-д,
к-г/.
Достарыңызбен бөлісу: