Инфрақызыл сәулені 1800 жылы ағылшын физигі Уильям Гершель ашқан болатын.
Инфрақызыл сәулелерді кез келген қызған дене шығарады.
Инфрақызыл сәуленің екі маңызды сипаттамасы бар: толқын ұзындығы (тербеліс жиілігі) және сәуленің интенсивтілігі.
ИК-спектроскопия
электромагнитный спектр
Инфрақызыл сәулелену-көрінетін жарықтың қызыл ұшы (толқын ұзындығы λ = 0,74 мкм) мен микротолқынды сәулелену (λ ~ 1-2 мм) арасындағы спектрлік аймақты алатын электромагниттік сәулелену.Қазір инфрақызыл сәулеленудің барлық диапазоны үш компонентке бөлінеді:қысқа толқынды аймақ:
λ = 0,74-2,5 мкм;орташа толқын аймағы:
λ = 2,5-50 мкм;ұзын толқын аймағы:
λ = 50-2000 мкм;
Инфрақызыл спектраскопия
Инфрақызыл спектроскопия. Инфрақызыл сәулелердің шығару және жұтылу спектрі атомдардың электрондық қабатын зерттеу кезінде қолданылады. Сондай ақ күрделі молекулалық қосылыстардың сандық және сапалық талдамасын жасауда қолданылады, мысалы, мотор майы.
Инфрақызыл спектроскопия әдісі - аналитикалық химия мәселелерін шешуде ыңғайлы әдіс. Сіңірудің тербелмелі ИҚ-спектрлері арқылы сапалық талдаудың мына мәселелерін шешуге болады:
жеке заттарды анықтау (заттарды теңестіру спектрлерінің ұқсастығы бойынша салыстыру);
заттар қоспасынан зат ерітіндісіңің құрамын анықтау; функңионалды топтарды анықтау;
қоспаға және жеке заттарға тән құрылымдық бөліктерді (атомдар тобы, еселік қатынастар, олардың молекуладағы өзара орналасуы және т.т.) анықтау.
Жеке косылыстардың, оптикалық материалдар мен қолданатын еріткіштердің ИҚ-спектрлерінің атласын, сондай-ақ сипаттауыш топтық жиіліктердің (әр түрлі атомдар тобы) реттеуші диаграммалары мен кестелерін, жалпы және арнаулы білімдерді пайдаланып, зерттеуші химик-аналитик сапалық спектрофотометрлік талдаудын мәселелерін ойдағыдай шеше алады:
талданатын қосылыстағы құрылымды элементтерге тән қасиеттерді (функңионалдық талдау), олардың молекулада салыстырмалы орналасуын анықтау
зат ерітіндісінің немесе қоспаларының сапалық, кейде жартылай сандық құрамын анықтау
белгісіз заттарды салыстыру арқылы анықтау