Бедуин - Кавказ арғымағы, тұлпары.
451
f К Г Т Н Һ
ЕЖ ЕЛГІ Д Ә У І Р Ә Д Е Б И Е Т ІН ІҢ А Н Т О Л О Г И Я С Ы
м ен ікі. С о н ы ң іш ін д е сен ің ж ү к ар таты н т ү й ел ер ің кеткен б олса, оны д а ұр ы с-
қ а ғы с сы з қ а й та р ай ы н , кете б ергін ж өн ің е. А л ты н д аға н ш аты р л ар д ы ж ау алса,
о д а м ен ікі. О , ж ігітім , со л ар д ы ң іш ін д е сен кір етін ш аты рл ар б олса, оны да
қ а й та р ай ы н , аты ң н ы ң б асы н кейін тарт, ж ү зд ер і ай д ай , көзд ер і ж ұл д ы зд ай
ж а н ға н арулард ы ж ау ал са, о лар д а м ен ікі. С о н ы ң іш ін д е сен ің қалы ң д ы ғы ң
кеткен б о лса, он ы д а айт, ж ігітім , д ау -д ал аб ас ы з қ а й та р ай ы н , әй т п есе ж ө н ің е
кет. О, ж ігітім , м ен ү ш ін келген б о л саң , б ал ам д ы өз қ ол ы м н ан ө л тір ген едім ,
он ы ң кін әсы се н д е ем ес, м ен д е, ж ігітім , кете бер кейін ж ө н ің е » , — деді Д и рсе
хан. С о н д а б ал а әк есін е тіл қатты . Т ы ң д аң ы з, хан ием , ол не ай тқан екен: «Қ аз
м о й ы н д ы б ед уи н ж ы л қ ы л ар д ы жау ал са, ол сен ікі. С о л ар д ы ң іш ін де м ен ің де
ал ты қүл аш ар ғы м ағы м бар, он ы қ ы р ы қ қ а р ақ ш ы ға б ерм ей м ін . Қ атар лан ған
қы зы л б ү й р а н ар л ар кетсе, ол се н ік і, со л ар д ы ң іш ін д е м ен ің де ж ү к артаты н
тү й е л е р ім бар, он ы қ ы р ы қ қ ар ақ ш ы ға б ерм ей м ін . Қ о тан д ағы ақ ты л ы қой ды
ж ау ал са, ол - сен ік і, со н ы ң іш ін д е м ен ің д е ү л есім бар, бере ал м ай м ы н оны
қ ы р ы қ қ ар ақ ш ы ға. Ж ү зд ер і ай д ай сұл ул ар ж ауға о л ж а б олса, олар д а сен ікі,
со н ы ң іш ін д е м е н ің д е қ а лы ң д ы ғы м бар, ол ар д ы қ ы р ы қ қ ар ақ ш ы ға қалай
б ерем ін . А л ты н д аға н ш аты р л ар ы ң кетсе, сон ы ң іш ін д е м ен ің д е ақ ш аты ры м
бар, оны қы р ы қ қ а р а қ ш ы ға н еге б ер м ек п ін ? С ақал ы қудай қ ар т-қ ар и я лар д ы
ж ау ал ған б о л са, со н ы ң іш ін д е м е н ің д е қар т әкем бар, он ы д а кы р ы қ қарақш ы
қ о л ы н д а қ а л д ы р а ал м а й м ы н » ,— д ед і бала. Б ал а б етін д егі п ер д есін кы ры қ
ж ігітін е беріп: «Ж ауға ти ің д ер !» - д еп б үй ы р д ы . Қ ы р ы қ ж ігіт б ал а м аң ы н а
ш о қ тай ү й ір іл д і д е, аттар ы н қам ш ы л ап , ж ауға лап қой ды . С о ғы с қы зды .
Қ ы р ы қ қ а р ақ ш ы н ы ң б астар ы н қы л ы ш п ен ш ауы п , кей б ір еуін тү тқы н етіп,
б ал а әк есін азат етіп , ел ін е қай тты . Д и р с е хан со н д а ған а б ал асы н ы ң аж алдан
ам ан к а лға н ы н б ілд і. Х а н д ар д ы ң ханы б ал асы н а ө зін ің б ектігін , тағы н берді.
Бүл ж ы рды м енің Қ орқы т атам айты п, сөзін қүраған еді. Ж ы рды ң өзін де,
сөзін де сол айткан, Ж ы ры ны ң аяғы н да ол: «С ол ж андар бұл дүниеге келді,
ол дүни еге кетті. Ө м ір дегені - керуен, бір ж ерге қонса, ертеңіне көш іп кетеді.
О ларды аж ал үрлап, ж ер асты н а ты қты . Д үн и е деген н ің баяны жоқ. Б асы ңа қара
түн ек аж ал келсе, оны ң қары зы н төлейсің.
А лла сенің ден ің ді сау қы лы п, бақ-дәулетіңді артты ра берсін. Ә руағы н қозғап,
ж ы рға ти ек еткен сол ерлерге көктегі А ллан ы ң өзі ж ар болсы н. Х ан ием, саган
айтар тілегім - мы нау туы п-өскен ж еріңдегі қаратаулары ң күйрем есін. Зэулім
болы п өскен көлеңкелі дарағы ң ды еш кім кеспесін. К үркіреп аққан өзендеріңнің
суы таусы лм асы н. А лты н ш аты рлары ңды жау алм асы н. А сты ңа мінген бу-
ры л аты ң қанш а ш апса да, ш арш ам асы н. Қ олы ңа ұстаған болат қы лы ш ы ң
м үқалм асы н. Ж ауға атқан садагы ң откір болсы н. А қ ш аш ты анаңны ң барған
ж айы ж ұм ақ болсы н. С ақалы қудай экеңнің тұрағы сам аладай тау болсын. О,
хан ием, А ллан ы ң өзі ж аққан ш ы рағы ң өш п есін , А лла тағала сізді қара ниет
адам дарға д уш ар ете көрм есін.
|