ИМАНИ ГҮЛ
бе?...»
166
деп келетін Құран аяттары білетіндер мен
білмейтіндердің, сауаттылар мен сауатсыздардың сөз
сөйлеуде, өзгелермен қарым-қатынаста, ел басқаруда,
бала тәрбиелеуде, жалпы қай қырынан болмасын тең
еместігін, тіпті, Алла Тағаланың алдында да бір дәрежеде
болмайтындығын ашық ұқтырды. Құран иман еткен жан-
дарды әрдайым «ақылға салмайсыңдар ма?», «ойлана-
тын ақыл иелері үшін жаратылыста ғибраттар бар»,
«пікір өрбітпейсіңдер ме?» деген секілді көптеген аятта-
рымен қашан да оймен саралауға, ақылға жүгініп, терең
пайымдауға, салмақты пікірге шақырды. Тіпті, бір сағат
ғылым-білім үйрену исламда бір жылдық нәпіл ғибадаттан
да артық саналды
167
. Ислам әркімге еңбегіне қарай несібесі
берілетіндігін айтып, Құдайға сеніп қам-қарекетсіз қол
қусырып жатудың дұрыс еместігін түсіндіріп, еңбекке,
ізденіске шақырды. Мұсылман әрбір ісін Алла Тағаланың
назарына ұялмай ұсынардай тиянақты, сапалы істеуі тиіс.
Себебі, Құран аяты осыны талап етуде. «Еңбең етіңдер!
Достарыңызбен бөлісу: |
