Жайлау аға, домбырамен бала гезден доссыз ба?

Мектепте бесінші сыныпта оқұп жүргенде ауұылға Бійбіт Қалышева мұғәлім боп келді. Тұуған жерім Байғаниннің Оймауұт савхозы. Бізде олгезде, 1975 жылдары музыка мамандары болған жоқ. Бійбіт ұстаз келген соң домбырадан үйүрме ашылды. Бір айда бір күй үйрөндік. Содан бері домбыра – менің серігім. Солгезден бастап домбыраны ешқашан жанымнан тастаған емеспін. Кейін Мәскеу қаласына әскерге барғанымда да арнайы алдыртып, домбыра тартып жүрдүм. Мәскеуден шығатын “Красная звезда” әскерій гәзеті мен туралы “Сын казахского народа” атты мақала жарыйалады. Әңгіме музыкалық білімде мес. Ата-бабада болған талант қан арқылы міндетті түрде беріледкен. Атам Мәңке күй тартқан. Біи болған. Бізге тек бір күйү жетті. Қалыңдығын күймен алған деген аңыз бар. Қазаңғаппен замандас болған.