«Арнаулы әлеуметтік қызметтер туралы» Қазақстан Республикасының 2008 жылғы 29 желтоқсандағы № 114-IV Заңы. Заң ӛмірлік қиын жағдайда жүрген
адамдарға (отбасыларға) арнаулы әлеуметтік
қызметтер
кӛрсету
саласында
туындайтын
қоғамдық қатынастарды реттейді.
Арнаулы әлеуметтік қызметтер - ӛмірлік
қиын жағдайда жүрген адамға (отбасына)
туындаған әлеуметтік проблемаларды еңсеру
үшін жағдайларды қамтамасыз ететін және оның
қоғам ӛміріне қатысуына басқа азаматтармен тең
мүмкіндіктер жасауға бағытталған қызметтер
кешені;
1. Адам (отбасы) мынадай негіздер
бойынша ӛмірлік қиын жағдайда жүр деп
танылуы мүмкін:
1) жетімдік; 2) ата-ана қамқорлығының
болмауы;
3)
кәмелетке
толмағандардың
қадағалаусыз қалуы, оның ішінде девиантты
мінез-құлық; 4) кәмелетке толмағандардың
арнаулы білім беру ұйымдарында, ерекше
режимде ұстайтын білім беру ұйымдарында
болуы; 5) туғаннан бастап үш жасқа дейінгі
балалардың
ерте
психофизикалық
даму
мүмкіндіктерінің шектелуі; 6) дене бітімі және
(немесе) ақыл-ой мүмкіндіктеріне байланысты
организм функцияларының тұрақты бұзылуы; 7)
әлеуметтік
мәні
бар
аурулардың
және
айналадағыларға қауіп тӛндіретін аурулардың
салдарынан тыныс-тіршілігінің шектелуі; 8)
жасының егде тартуына байланысты, бұрынғы
ауруы және (немесе) мүгедектігі салдарынан
ӛзіне-ӛзі күтім жасай алмауы; 9) әлеуметтік
бейімсіздікке және әлеуметтік депривацияға алып
келген қатыгездікпен қарау; 10) баспанасыздық
(белгілі бір тұрғылықты жері жоқ адамдар);
«Білім туралы» Қазақстан Республикасының 2007 жылғы 27 шілдедегі № 319 Заңы (01.01.2019 ж. жағдай бойынша
