Қарғады мұны халық, азарлады,
Әркім-ақ тұс-тұстан бажаңдады [5, 335].
Ақыру – бақыру, жекіру.
Долдану – ашуға булығу, ыза болу, қатты ашулану.
Ақырып тұс-тұсынан долданды жұрт,
Ызалы басу қиын болды көпті [5, 338 ].
«Ашу-ыза», «реніш» психикалық жай-күйін білдіретін тұрақты сөз тіркестері
тіліміздегі фразеологиялық сөздіктерде кездесумен қатар, зерттеу мәтіндерінде де
ұшырасады. Поэмада кездесетін тұрақты тіркестер: Кәрін төкті – қаһарланды, ашуын көрсетті [7, 243 б].
Осындай сөздермен ел киіп кетті,
Қалың жұрт қадала айтып кәрін төкті. Азу басты – өктемдік жасады, қаһарын төкті.
Ұрыға азу басып іздеді жұрт:
«Қолға бер, Құлагердей қызылдаймыз!»...[5, 336]
