ҒАШЫҚТАРҒА УАҒДА ҚЫЛДЫ ДИДАРЫН – ХАҚ

«Фа азкуру уа Аллаһу касиран» – иманым хақ! –
Зікір айтып, зар еңіреп жүрдім мән-а.
Ғашықтарға уағда қылды дидарын – Хақ,
Ғашық жолда жанды байлап жүрдім мән-а.

Шын ғашықты сүйіп Аллам жолды аршыды, ал,

Аллам сүйсе, жарты жолда қалман сыңар.
«Дидарымды көрмес, – деді, – жалғаншылар», –
Ғашық сында бекем болып тұрдым мән-а.

Ақылға ерсең, көрстаннан хабар білгін,

Соңғы сағат маған да кеп соғар бір күн.
«Маута қабла ән тамутаға»^* амал қылғын,
Бұл хадистен пікір етіп білдім мән-а.

Хабар берер: «Файадхаку қалилан»^*, – деп,

Айтар және: «Уа лиабку касиран»^*, – деп.
Бұл аяттың мағынасын аш, илан, деп,
Бұл дүнияда еш күлместен тындым мән-а.

Пәмсіз күлер, алып қашып бойын сыннан,

Қайғы шегер Хақ әмірге мойынсұнған, –
Жанарлары жастан кеппей уайым қылған,
Көз жасымды дария қылып тұндым мән-а.

Нәпсісі өлген шын ғашықтар «Алла» деді,

Сахар тұрып, шар зарб ұрып зарлап еді.
Ондай құлға Алла назар салған еді,
Сонда жарды дария болып ұрдым мән-а.

Ырық бермей отқа салды залым нәпсім,

Тұла бойым бара жатыр жалындап шын.
Мүшіріктен иман ұрлап лағын жатсын, –
«Ағузы биллаһи бисмилла» – деп жүрдім мән-а.

Мұнафықтар күйіп-жанар тозақтағы,

Иман тапқан жолығады ғажапқа әлі.
Имансыздың тартар мәңгі азап тәні,
Барлығына иман тілеп жүрдім мән-а.

Нәпсім билеп, арбағанда есімді анық,

Пірмұғанға қарай қаштым басымды алып...
Құл Қожа Ахмет, қақпаны ашып, есік жауып,
Ұшқан құстай Ләмәканға кірдім мән-а.

Уа, дариғ, түсті басқа ғаріптік кеп

Уа, дариғ, түсті басқа ғаріптік кеп,
Бел байлап кезбелікті қылдым мән-а.
Хорасан, Шам, Ғираққа бағыт тіктеп,
Қадірін ғаріптіктің білдім мән-а.

Көрмек шарт не келсе де бір Алладан,

Жүсіп те Кеңғанында тұра алмаған.
Мүбәрак Түркістаннан – тұран-далам,
Бауырыма тасын ұрып келдім мән-а.

Бұл ғұрбат* Мұстапаның жолы еді ашқан,

Сахаба отыз үш мың сара басқан.
Мұртаза, Әбубәкір, Омар, Оспан
Жүрген жол, соңдарынан ердім мән-а.

Бұл жолда қуат бітіп шала жанға,

Шикілер айналады даналарға.
Ас, киім уайым емес сара жолда,
Сол үшін Түркістанға ендім мән-а.

Ғаріптік жүз жыл езсе, аһ ұрып тұрсам,

Тақ, бақыт бағы – зындан, сақылық құрсам.
Құл болды ол ғаріптікте Махмұд Сұлтан,
Жарандар, осы жолда күйдім мән-а.

Ғаріп ем, Арыстан бабам жетті ізімнен,

Перделеп, сыр таныды бет-жүзімнен.
«Көрдім, – деп, – бихамдилла», – өпті ізімнен,
Қайран боп осы сырға тұрдым мән-а.

Арзулық бөлейді елді гүл-шаһарға,

Бағында ұлық баба тұр сахарда.
Бабамның рухы салды бұл сапарға,
Өзіңе шексіз тағзым қылдым мән-а.
Жеткіздің, Құл Қожа Ахмет, Хақтың жадын,
Ұқтырдың достарыңа хаттың мәнін.
Кезіп кеп шаһарыңның таптың бағын,
Мазар боп Түркістанда қалдым мән-а.

жүктеу/скачать 86,28 Kb.

Достарыңызбен бөлісу: