Пейіш пен Тозақтың айтысы

Тозақ айтар:

мен артық, менде Перғауын, Һаман бар.
Пейіш айтар:

білмейсің, сенде қандай талғам бар?! –

Перғауын, Һаман сенде-дүр, менде Жүсіп, Кенған бар.
Тозақ айтар:

мен артық, дүниепарас көп құл жүр,

Қолдарына салынған алмас кісен, от-шынжыр.
Пейіш айтар:

мен артық, мен – пайғамбар мекені,

Алдарында олардың: кәусар, һүр мен нөкері.
Тозақ айтар:

мен артық, менде жөйіт, тарса бар,

Жөйіт, тарса тәндерін сансыз азап паршалар.
Пейіш айтар:

мен артық, менде иманды құлдар бар,

Момындардың алдында шексіз нығмет – гүлзар бар.
Тозақ айтар:

мен артық, залым құлдар бар менде,

Залымдарға беретін зәһар – менде, зәр – менде.
Пейіш айтар:

мен артық, ғалым құлдар – төрімде,

Аят, хадис, құран бар ғалымдардың көңілінде.
Тозақ айтар:

мен артық, алаяқ бар – қойынымда,

Оттан ескен кісен бар мұнафықтар мойынында.
Пейіш айтар:

мен артық, менде – хақ жол тұтқандар,

Сопылардың көңілінде зікір, пікір, Сұбхан бар.
Тозақ айтар:

мен артық, бейнамазды аяр бар,

Бейнамаздың мойынында жылан менен шаян бар.
Пейіш айтар:

мен артық, менде – Дидар-Мұратың,

Жар Дидарын көрсетер бар Рахман-Рахым.
Тозақ сонда тақ тұрды, пейіш көкке самғады, ал,

Құл Қожа Ахмет, не білдің? –

Білдіруші Алла бар.