Жаратушы жан-алла

Ұшырадым ышықтың дұғасына, – Мұхаммед,

Жеттім аңсар шыңына – ырасына, – Мұхаммед.

Үмбет болған жарандар тынбай айтар мадақты,

Ей, пәк Алла, қыл мені рәсуа, – Мұхаммед.

Сал көңілге ышық пен махаббатты ылайым,

Саған ғана жылайын ғашықтықтан, Мұхаммед.

Көрсет маған, мәжнүн ғып екі дүние шырайын,

Диуана қыл көз жасын жасып сыққан, – Мұхаммед.

Өлтір, өрте!

Жаманат – қаншама ұрсын қабағат,

Қиямет күн жазаға ат! –

Аңсарымсың, – Мұхаммед.

Нығмет татпай, Жомартым, кешкенің – өрт, жасың – от,

Тұрмын сенің қайғыңның тілеп бәрін, Мұхаммед.

«Үмбетім!» – деп басып от,

шектің қайғы-қасірет,

Шығарасың кеудеден жүрек қанын, Мұхаммед.

Шаһтың шаһы, сұрадың үмбетіңнің күнәсін,

Қиямет күн болғанда панамызсың, Мұхаммед.

Іздеп, баз кеш бәрінен, берсе ырзалық Расул,

Жүрегіңнен Жан-Алла бал ағызсын, – Мұхаммед.

Бар тілегім, Мінсіз Жар, –

Зарық-тобам, Жаратқан:

Қам-қайғысын зар атқан дарыт маған, – Мұхаммед.

Айналайын, хош Карим, Жаратушы Жаббарым,

Дарияңнан бір тамшы татқыз маған, – Мұхаммед.

Жолды аш, Рахман-Рахим, Ғаффар уа Саттарым,

Адастырмай жолыңды тапқыз маған, – Мұхаммед.

Әл-Мисақтан бір тамшы шарап маған несібе,

Татсам содан, енер ед мадаққа жан, Мұхаммед.

Қара жүзім төсеп ем Пірмұғанның жолына,

Мейірім қылды, – қолыма нұрды да алдым, Мұхаммед.

Жаратушы Мінсіз Жар, жеткіз мені мұратқа,

Арзумын мен кірпігің-қасыңа да, Мұхаммед.

Пердеңді ашып мен пақыр жаққа қара, жылатпа,

Ғашық құлмын әрбір тал шашыңа да, Мұхаммед.

Міскін Ясауи назары – Хазіреттің мазары,

Топырақты сен басқан әзір еткін, Мұхаммед.