Эпикур (б.з.д. 341-270 жж.) – эпикуршілдік деп аталатын, антика заманында кең тараған философиялық бағыттың негізін қалаушы.
Демокриттің атомистік теориясын дамыта отырып, Эпикур атомдар қозғалысына жаңа теориялық мән берді. Эпикуршілдер Демокриттің тағдырға сенімін жоққа шығарды, атомдардың ауытқып кетуін адам еркіндігінің, бостандығының табиғи дәлелденуі деп қарастырады. Олардың ойынша, негізінде көптеген себептілік жатқан атомдар тәрізді, адамның мінез-құлқы да өздігінен қозғалатын қасиетке ие болады. Сондықтан қажеттілікті жеңу арқылы еркіндікке жол ашылады.
Таным теориясындаЭпикур – Демокрит сияқты сенсуалист (сезімді танымның бірден-бір қайнар көзі деп санау). Тек қана сезімнің ақиқаттығы болмысқа барабар, «сезім қателеспейді», сезім танымның негізі, ақиқаттың белгісі болатыны дәріптеледі.
Сондай-ақ, Эпикур сол тарихи дәуірдің атеисі. Ол танымның мақсаты – адамдарды білімсіздіктен, ырымшылдықтан, ескі нанымнан, құдай және өлім алдындағы қорқыныштан құтқару, онсыз бақытты болу мүмкін емес деп есептеді.
Ол философияны адам өмірін бақытқа жеткізетін және қорқыныштан
ада етуші деп түсінді. Осыдан эпикуршілдер этикаға үлкен көңіл қойды.
