<ұ> <о> Ғалым: “
о мен
ұ екеуіне зор ілтипат керек. Бұлардың жазылуы
ұқсас болғанмен, айтылуы ұқсас емес.
Қой (мал) деген сөзбен
құй (шай құй) деген сөздердің мағыналары қандай басқа болса,
айтылуы һәм сондай басқа.
Ұ көмескі айтылса да, қалдырмай
жазу керек.
Ұ тұр, жұрт, құм деген сөздерде
т -ның
ж -ның
қ -ның соңынан қандай дыбыс естіледі, сол дыбыстың белгісі.
Бұл дыбыстың қарпін
о- дан айыру үшін, үстіне () қоямыз.
Ұ -
ны оқығанда һәм оқытқанда сол естілген қалыпта айтарға тиіс”
деген.
Бірақ сонда да
<ұ> мен
<у> -дың арасын айыру қиындығы
болғанға ұқсайды: “
у – азу, қару, жабу деген сөздерде з-ның
р -
дың,
б -ның соңында естілетін дыбыстың белгісі.
У- сөздің бас
буынында қысқа һәм көмескі естіледі.
Құрау, құлақ, құрғақ де-
ген сөздер ішіндегідей. Сөздің басқа жерінде ұзын, һәм анық
айтылады.
У -дан
ұ- ны айыру керек. Қысқасы сөздің басқы буы-
нында
у ұзын һәм анық естілсе, екі әріппен жазарға
тұура, тұумас, буұн, бұуаз дегендей. (у)-ды (ұ) дан айыру үшін үстіне
() қоямыз. Себебі, (у) менен (ұ)-ның жазылуы ұқсас болғанмен,
айтылуы ұқсас емес” деді.
Бірақ бұған қарсы пікірлер бірден айтылады. мысалы,
Ш.Жияшев «Ол
ﻭ дыбысын орысша
у деп қарайды. Жоқ мырза,
ﻭ . еш уақытта
у болмас. Белгі әр заман
в орнына тұрып,
волыс, вагон сықылды сөздерде жазылашақ» десе, а.Жанталин: «
