Клинические дисциплины chapter clinical disciplines акушерство и гинекология obstetrics and gynecology
жүктеу/скачать 19,82 Mb. Pdf көрінісі
|
- Бұл бет үшін навигация:
- 4. Ангиопротекторлар
- 5. Биореологикалық дәрілік заттар
- 1. Кальций каналының блокаторлары
- 2. Антиоксиданттар
- 3. Нейротрофикалық әсерлі дәрілік заттар
- 4. Тіннің энергетикалық метаболизмін жақсартатын дәрілік заттар
- Ишемиялық инсультпен ауыратын науқастардың базисті гипотензивті емі.
- АҚ-ны жоғарылату мақсатында қабылдайды
- Қ. ҚҰНАНБАЙ, А.Қ. ҚАЙРБЕКОВ, А.Б. СЕЙДАНОВА, А.Ө. МЫРЗАМУРАТОВА
- Ключевые слова
- MODERN METHODS TREATMENT AT BY A HYPERPIESIS WITH AN ISCHEMIC STROKE
- Keywords
- , И.Н. ШУХТИНА 2 , В.В. ШУХТИН 2 , К.О.ШАРИПОВ 3 , Д.Ш.ЖЕТПИСБАЙ
3. Вазоактивті дәрілік заттар : Винпоцетин (кавинтон) 0,01-0,02 г (2-4 мл 0,5¿ ерітінді) көктамырға тамшылатып немесе 0,005-0,01 г-нан 3 рет ішке; ницерголин (сермион) тәулігіне 0,002-0,004 г-нан бұлшық етке немесе көктамырға тамшылатып 2 рет немесе тәулігіне 0,01 г-нан 3 рет ішке; инстенон 2 мл көктамырға тамшылатып немесе бұлшық етке; аминофиллин (эуфиллин) 10 мл 2,4¿ ерітіндіге көктамырға немесе тамшылатып 250 мл натрий хлоридінің изотоникалық ерітіндісімен 2 рет тәулігіне ; вазобрал тәулігіне 2 мл 2 рет ішке; циннаризин (стугерон) тәулігіне 0,05 г-нан 3 рет.
таблеткадан 3 рет күніне; аскорутин 2 таблеткадан 3 рет тәулігіне ; троксерутин 0,3 г-нан 1 капсуладан 2 рет күніне немесе 5 мл көктамырға этамзилат 2 мл 12,5¿ ерітіндімен 2мл бұлшық етке немесе көктамырға.
реополиглюкин (реомакродекс) тәулігіне 400 мл 1-2рет көктамырға тамшылатып. Ми
инфарктімен ауыратын науқастарда нейропротекциялық көмек мына дәрілік заттар болып табылады:
(немотан, нимотоп) 0,001-0,002 г/сағ көктамырға тамшылатып (5 мл 0,02¿ ерітіндіні немесе немесе 5¿ глюкоза ерітіндісімен немесе АҚҚ және ЖЖЖ үнемі бақылай отырып 0,3-0,6 г-нан әр 4 сағ сайын ішке.
3¿ ерітіндімен көктамырға тамшылатып 5-15 күндей немесе 20 күндей 2-10 мл 3¿ ерітіндімен бұлшық етке;мексидол тәулігіне 2 рет 0,2-0,3 г көктамырға тамшылатып, немесе бұлшық етке тәулігіне 0,1 г-нан 3 рет ; милдронат 5–10 мл 10¿ ерітіндімен көктамырға немесе тамшылатып; альфа-токоферол ацетаты (Е витамині) тәулігіне 0,2 г 2 рет ішке немесе бұлшық етке; аскорбин қышқылы 5-10 мл 5-10¿ ерітіндімен көктамырға тамшылатып немесе 0,5-0,8г ішке. 3. Нейротрофикалық әсерлі дәрілік заттар : пирацетам (луцетам, ноотропил) тәулігіне 4-12 г-нан көктамырға тамшылатып немесе ішке 0,4-0,8 г-нан тәулігіне 3 рет; церебролизин тәулігіне 21,5¿ 10-60 мл ерітіндіні 200 мл натрий хлоридінің изотоникалық ерітіндісімен 1-1,5 сағат көктамырға тамшылатып,1 курста 10-25 қабылдаумен; келесісінде бұлшық етке 5-10 мл 20-30күн көлемінде; церебромедин 10 мл көктамырға тамшылатып; семакс тәулігіне 2-3 тамшы 0,1¿ ерітіндіні мұрынның әр жартысына 2-3 рет; глицин тәулігіне 0,2 г-нан 3-4 рет тіластына; карнитин хлориді (аплегин) 10 мл 10–20% ертіндіні 250 мл натрий хлоридінің изотоникалық ерітіндісімен көктамырға тамшылатып; аминалон күніне 0,5-1,25 г-нан 3 рет ішке; пикамилон күніне 0,02-0,05 г-нан 2-3 рет, күніне 0,05 г-нан 3 рет ішке.
ерітіндіні бұлшық етке немесе 200 мл натрий хлоридінің изотоникалық ерітіндісімен көктамырға тамшылатып; актовегин 250 мл 10-20¿ ерітіндіні көктамырға тамшылатып немесе 5 мл 4¿ ерітіндіні бұлшық етке; солкосерил 250 мл 10-20¿ ерітіндіні көктамырға тамшылатып немесе 5 мл 4,25¿ ерітіндіні бұлшық етке; диавитол 10-20 мл көктамырға тамшылатып;a- глицерилфосфорилхолин тәулігіне (глиатилин) 1 г-нан көктамырға тамшылатып 3 рет; рибоксин 10-20 мл 2¿ ерітіндіні көктамырға баяу ағызып немесе тамшылатып; липой қышқылы (тиоктацид, берлитион, тиогамма, эспалипон) 0,6 г-нан көктамырға тамшылатып немесе 0,2- 0,6 г-нан ішке.
41 Ишемиялық инсультпен ауыратын науқастардың базисті гипотензивті емі. Инсульт кезіндегі гипотензивті терапияның мақсаты- мидың жарақаттанған аймағындағы церебралды қанайналымның деңгейін оптимальды ұстау. АҚ-ды төмендету әдісі бас ми қанайналымының бастапқы жағдайына (артериоклеротикалық үрдіс ауырлығына,гипертониялық ангиопатияға,бас ми
қанайналымының ауторегуляциялық жағдайы және
коллатералды қанайналымның мүмкіншілігіне),инсульттің басталу уақытына және патогенетикалық нұсқасына баланысты. Интенсивті терапия бөліміндегі науқастарға АҚ-ға,жүректің жиырылу жиілігіне (ЖЖЖ), электрокардиограмма (ЭКГ)жазбаларына, орталық гемодинамика жағдайына,айналымдағы қан көлеміне,минуттық қан көлеміне,церебральды гемодинамикаға(қанайналымның сызықтық жылдамдығы) динамикалық бақылау жасайды. Егер де неврологиялық бөлімде АҚ-ды өлшейтін автоматты мониторинг болмаса,қан қысымы мен ЖЖЖ-ны әрбір 3 сағатта өлшеу керек.Тәуліктік мониторинг АҚ-ның әдеттен тыс жоғарылауы мен төмендеуін көрсетеді және
антигипертензивті емді коррекциялауға көмектеседі. Инсульт кезінде бірінші тәулікте АҚ-ның жоғарылауы тек қана гипертониктерде ғана емес нормотониктерде де бақыланады.МҚЖБ-ның жеделдеу кезіндегі АҚ-ның себебі ми қанайналымының ауторегуляциялық бұзылысы,бас ішілік қысымның жоғарылауы,мидың белгілі бөлігінің бұзылысы,қан сарысуында норадреналин деңгейінің жоғарылауы,стресстік жағдай кезіндегі тасымалдау болуы мүмкін.Ишемиялық инсульттің өткір және жедел сатысында АҚ-ның әдеттен тыс төмендеуі байқалады. Артериалды гипертензияның бұл жағдайы бас миының әртүрлі қантамырлық арнасының, жүрек, бүйрек
және т.б
ағзаларының перфузияның адекватсыз жағдайына адаптивті жауабы. Ишемиялық инсультты тасымалдау кезіндегі АҚ-ның баяулап жоғарылауы болжамы қолайлы белгі болып табылады.Жоғары АҚ-ның 1 тәулік көлемінде сақталуы болжамы қолайсыз фактор болады.АҚ-ның бірден жоғарылауы бас миының ісінуіне және бас ішілік қысымның жоғарылауына алып келеді. Ишемиялық инсульттің өткір кезеңінде АҚ-ның төмендеу жеткіліксіздігі жедел
миокард инфарктының дамуымен,өкпе ісінуімен,жедел солқарыншалық жеткіліксіздікпен,кеуде бөлімі аортасының диссекциясымен,декомпенсирленген жүректік жеткіліксіздікпен,бүйректің жедел
зақымдалуымен шақырылған болуы да мүмкін. Инсульт дамығаннан кейін АҚ-ы бірден жоғарылаған жағдайда (САҚ>200-220 мм с.б.; ДАҚ>110-120 мм с.б.)қан қысымын абайлап,ақырындап шамамен 10-15¿ төмендету керек.Бұл уақытта науқастарда жаңа неврологиялық зақымданулардың пайда болу мүмкіншілігін қатаң бақылау қажет.Гипотензивті дәрілік заттарды қабылдау кезінде АҚ- ның тез төмендеуі мидың ишемиялық аймағының перфузиялық бұзылысына неврологиялық жеткіліксіздіктің жоғарылауына алып
келеді. Сондықтан,милық қанайналымды тұрақты деңгейде сақтау үшін гипотензивті емді үш негізгі емдік есеппен қабылдау қажет: 1.Жүректің оптимальды жұмыс деңгейін сақтау,қанайналымның минуттық көлемінің параметрлерін анықтау (≥ 3 л). 2. Айналымдағы қан көлемін ұстау. 3. ҚСЖ қалыпты деңгейінде ұстау (ортаңғы милық артерияның дисталды бөлігін зерттегенде- 70-80%-ы қалыпты). Жүрек-қантамырлық бұзылыстардың патогенетикалық мәнін коррекциялау мақсатында,қан қысымының қатты көтерілуімен шақырылған ми инфарктінде келесі гипотензивті дәрілік заттар көрсетілген: - каптоприл (капотен, котопил, тензиомин) - ангиотензинайналдырушы ферменттің ингибиторы: 0,025- 0,05 г ішке немесе тіл астына.Тіл астына қабылдағанда гипотензивті әсері 10минуттан кейін басталады; - эналаприл (берлиприл, инворил, ренитек, эднит, энам, энан-ЛМ, энап, энаприл, энвас) ангиотензин айналдырушы ферменттің ингибиторы: көктамырға эна-прилат 0,00125 г мөлшерде 5 минут көлемінде әрбір 6 сағат сайын; - клонидин (гемитон, катапресан, клофелин) -орталық а2 адренорецепторының стимуляторы:0,00015-0,0003 г тіл астына(әсері 20-40 минуттан кейін басталады.), 0,5-1,5 мл 0,01¿ ерітіндімен бұлшық етке немесе тері астына. 0,5-1 мл клонидинді 0,01¿ 10-20мл
натрий хлоридінің изотоникалық ерітіндісімен көктамырға баяулатып (5-6 мин көлемінде) тағайындауға болады. АҚ-ның төмендеуі бірнеше минуттан кейін бастылып 4-6 сағатқа созылады.
- бензогексоний (гексоний Б) - ганглиблоктаушы тәсіл: 0,0125-0,025 г (0,5-1 мл 2,5¿ ерітінді) бұлшық етке немесе тері астына,қажет болған жағдайда қайталып енгізуге болады. (күніне 3-4 инъекция ); - пентамин (азаметоний бромиді) - ганглиоблоктаушы тәсіл : 5% 0,2-0,5 мл ерітіндіні 20 мл изотоникалық ерітіндімен немесе 5¿-дық глюкозамен араластырып көктамырға баяулатып енгізіміз. 5¿ 0,5-2,0 мл ерітіндісін бұлшық етке де енгізуге болады. Ишемиялық инсультпен ауыратын науқастарда айқын артериялық гипотензия дамыса жедел миокард инфарктын және жүректің қызметінің жылдам декомпенсациясын жоққа шығару керек. АҚ-ны жоғарылату мақсатында қабылдайды: - дофамин (допамин, допмин) -шеткі нейромедиаторлық үрдіске әсер ететін адренергиялық тәсіл: 0,025-0,2 г (0,5¿ немесе 4¿ ерітінді) дәрілік затты сәйкес 125 немесе 400 мл 5¿ глюкоза ерітіндісімен немесе натрий хлоридінің изотоникалық ерітіндісімен араластырып көктамырға тамшылатып,инфузия секундына 105 мкг/кг
жылдамдықпен енгізіледі (тәуліктік мөлшері 0,4-0,8 г).Дәрілік заттың әсері тез дамиды және инфузияны тоқтатқаннан соң 5-10 минуттан кейін жойылады; - преднизолон гемисукцинаты (солу-декортин) - глюкокортикостероидты дәрілік зат: 0,05-0,15 г- натрий хлоридінің изотоникалық ерітіндісімен, 5¿ глюкозамен көктамырға тамшылатып; - гутрон -АҚ-ның көлемдік жоғарылауын қамтитын вазотоникалық дәрілік зат,(2,5г таблетка немесе 7 тамшы)тәулігіне 2 рет ішке немесе тәулігіне 5мг –нан 2 рет көктамырға немесе бұлшық етке қабылдауға; Ми инфарктының дифференциалдық емін тағайындауды таңдауда бастаушы патогенетикалық механизм бойынша жүргізіледі:инсульт ірі
артериялардың зақымдану нәтижесінде дамыған,кардиоэмболиялық,лакунарлы және тағайындалмаған/аралас генезі.Инсульттің этиопатогенетикалық типін кешенді аспаптық-клиникалық зерттеумен зерттеліп,осыдан кейін дифференциалды терапия тағайындалады. Тұжырымдама: Ишемиялық инсульттiң жедел
кезеңiнде АҚ-ды
коррекциялайтын заманауи тәсiл церебралды қан айналымды қалпына келтiруге,ишемиялық зақымдану ошағын шектеуге,ми затының гипоксияға төзiмдiлiгiн жоғарылатуға баытталған.АГ кезiндегi ишемиялық инсульттiң базистi медикаментозды емiнiң жасалған алгоритмi Қазақстан Республикасының денсаулық сақтау тәжiрибесiнде қолдануға қолжетiмдi фармакологиялық дәрiлерге негiзделген.
42
ӘДЕБИЕТТЕР ТІЗІМІ 1
Аминтаева А.Г., Лагода О.В., Джибладзе Д.Н., Ионова В.Г. Ангиология и сосудистая хирургия. -2013. - Т. 9. - N 1. - С. 21-26. 2
Виленский Б.С. Инсульт: профилактика, диагностика и лечение. - СПб.: 2009. – 210 с. 3
Ворлоу Ч.П., Денис Ч.П., Ван Гейн Ж. и др. Инсульт: Практ. рук-во для ведения больных. - М.: Политехника, 1998. – 355 с. 4
Гусев Е.И., Скворцова В.И. Ишемия головного мозга. - М.: Медицина, 2011. – 317 с. 5
Короткевич Е.А., Недзьведь Г.К., Пономарева Е.Н. и др.Актуальные проблемы неврологии и нейрохирургии // Сб. науч. трудов. - Минск: Белорусская наука, 2012. - С. 101-107. 6
Лихачев С.А., Астапенко А.В., Белявский Н.Н., Кузнецов В.И. Мед. новости. – 2014. - N 1. - С. 32-37. 7
Машковский М.Д. Лекарственные средства. - М.: Новая Волна, 2005. – 322 с. 8
Недзьведь Г.К., Пономарева Е.Н., Анацкая Л.Н. и др. Диагностика и дифференцированное патогенетическое лечение ишемического инсульта в бассейне каротидных артерий на стационарном этапе: Инструкция на метод. – Минск: 2005. – 378 с. 9
10
Fisher M., Davalos A.Stroke. - 2004. - V. 35. – 415 р. 11
Kolominsky-Rabas P.L., Weber M., Gefeller O. et al. Stroke. - 2001. - V. 32. – 3589 р.
Қ. ҚҰНАНБАЙ, А.Қ. ҚАЙРБЕКОВ, А.Б. СЕЙДАНОВА, А.Ө. МЫРЗАМУРАТОВА КазНМУ им.С.Д.Асфендиярова
Резюме: В статье приведен литературный обзор, посвященный проблеме ведения больных с ишемическим инсультом и артериальной гипертензией. Представлены современные подходы к ведению данной группы пациентов с учетом возраста и фоновой патологии. Обсуждены вопросы о снижении повышенного АД, степени его редукции до оптимального уровня, необходимость назначения и сроки начала антигипертензивной терапии в острой фазе инсульта, а также степень ее агрессивности.
present contemporary approaches to the management of these patients according to age and background pathology. We discuss the reduction of high blood pressure, the degree of its reduction to an optimal level, the need for the appointment and dates of commencement of antihypertensive therapy in the acute phase of stroke and its degree of aggressiveness. Keywords: ischemic stroke, arterial hypertension, base therapy УДК616.34-003.11:616.33-002.2-072 А.А. АВРАМЕНКО 1 , И.Н. ШУХТИНА 2 , В.В. ШУХТИН 2 , К.О.ШАРИПОВ 3 , Д.Ш.ЖЕТПИСБАЙ 3 , Р.Ф.ЯХИН 3 Черноморский Государственный университет им. П.Могилы, г. Николаев 1 Одесский Национальный медицинский университет, г. Одесса 2 Казахский Национальный медицинский университет им.С.Д.Асфендиярова 3 ЧАСТОТА ВЫЯВЛЕНИЯ ХРОНИЧЕСКОГО НЕАТРОФИЧЕСКОГО ГАСТРИТА У БОЛЬНЫХ, СТРАДАЮЩИХ ХРОНИЧЕСКИМ ЗАПОРОМ
активности пациентов. Хронический колостаз широко распространён в промышленно развитых странах, запорами страдает от 25 до 50% взрослого трудоспособного населения и от 15 до 35% детей различных возрастных групп. Хронический запор значительно снижает качество жизни, а также может вызвать заболевания прямой кишки: пролапс, анальные трещины и расширение геморроидальных вен, что может служить причиной кишечного кровотечения, энкопреза, лаксативной болезни из-за передозировки слабительных препаратов. Были проанализированы результаты комплексного обследования 69 больных, страдающих хроническим запором. Длительность заболевания колебалась от 5 до 31 года; длительность задержки стула колебалось от 3-х до 7-ми дней. Возраст пациентов колебался от 42-ти до 62-х лет (средний возраст составил 49,4 ± 1,73 года); лиц мужского пола было 43 (62,3%), женского - 26 (37,7 %). Комплексное обследование включало: пошаговую внутрижелудочную рН-метрию по методике Чернобрового В.Н.; эзофагогастродуоденоскопию по общепринятой методике; двойное тестирование на хеликобактерпилори: тест на уреазную активность и микроскопирование, окрашенных по Гимза мазков-отпечатков, а также гистологические исследования слизистой желудка. Последовательность обследования: после определения уровня кислотности желудочного сока проводилась ЭГДС с забором
43 биопсийного материала для проведения тестирования на НР и гистологических исследований слизистой желудка. Исследование проводилось утром, натощак, через 12-14 часов после последнего приёма пищи. В 100% случаев у больных, страдающих хроническим запором, было выявлено хроническийнеатрофический гастрит, который требует обязательного комплексного обследования таких пациентов и проведения антихеликобактерной терапии. Ключевые слова: хронический запор, хронический неатрофический гастрит, уреаза. Введение. Запор, или констипация, представляет собой хроническую нозологическую форму (К 59.0 по МКБ-10), которая характеризуется задержкой стула более чем на 48 ч. Таким образом, частота дефекации менее 3 раз в неделю является общепризнанным критерием запора,
установленным международным соглашением «Римские критерии III» от 2006 г., однако известен и более строгий подход к оценке нарушения регуляторности дефекации: с позиции
хронофизиологии, циркадианный (околосуточный) ритм эвакуаторной функции толстой кишки в норме должен сопровождаться ежедневным стулом, следовательно, с физиологической точки зрения, запором необходимо считать нерегулярность стула с частотой менее 7 дефекаций в неделю [1, 2]. Хронический запор (ХЗ) – серьёзная медико-социальная проблема вследствие широкой распространённости и снижения социальной активности пациентов[3]. Хронический колостаз широко распространён в промышленно развитых странах, запорами страдает от25 до 50¿ взрослого трудоспособного населения и от 15 до 35¿ детей различных возрастных групп [4, 5, 6]. ХЗ – второе по распространённости расстройство пищеварительной системы в развитых странах, частота которого с 1992 г. по 2004 г. увеличилось более чем в 2 раза [7]. ХЗ значительно снижает качество жизни, а также может вызвать заболевания прямой кишки: пролапс, анальные трещины и расширение геморроидальных вен, что может служить причиной кишечного кровотечения, энкопреза, лаксативной болезни из-за передозировки слабительных препаратов [8], однако в доступной нам литературе нет данных о частоте выявления у больных, страдающих хроническим запором, хронического неатрофического гастрита, что и стало поводом для наших исследований. Цель исследования. Определитьчастоту выявления хронического неатрофического гастрита у больных, страдающих хроническим запором. Материалы и методы. Были проанализированы результаты комплексного обследования 69 больных, страдающих хроническим запором. Длительность заболевания колебалась от 5 до 31 года; длительность задержки стула колебалось от 3-х до 7- ми дней.Возраст пациентов колебался от 42-ти до 62-хлет (средний возраст составил 49,4 Ã 1,73 года); лиц мужского пола было 43 (62,3¿), женского - 26 (37,7%). Комплексное обследование включало: пошаговую внутрижелудочную рН – метрию по методике Чернобрового В.Н.; эзофагогастродуоденоскопию(ЭГДС) по общепринятой методике; двойное тестирование на НР: тест на уреазную активность и микроскопирование окрашенных по Гимза мазков-отпечатков, материал для которых брался во время проведения эндоскопии из 4-х топографических зон: из средней трети антрального отдела и тела желудка по большой и малой кривизне по разработанной нами методике, а также гистологические исследования слизистой желудка, материал для которых брался из тех же зон, по общепринятой методике с учётом последних классификаций [9, 10, 11]. Последовательность обследования: после определения уровня кислотности желудочного сока проводилась ЭГДС с забором биопсийного материала для
проведения тестирования на НР и гистологических исследований слизистой желудка. Исследование проводилось утром, натощак, через 12-14 часов после последнего приёма пищи.Полученные данные были обработаны статистически с помощью t-критерия Стьюдента с вычислением средних величин (М) и оценкою вероятности отклонений (m). Изменения считались статистически достоверными при р < 0,05. Статистические расчёты выполнялись с помощью электронных таблиц Exel для MicrosoftOffice. жүктеу/скачать 19,82 Mb. Достарыңызбен бөлісу:
|