Көшпенділер 2



Pdf көрінісі
бет6/26
Дата12.03.2017
өлшемі1,71 Mb.
#9265
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   26
Әдеби KZ 
 
—  Қанша  жер,  қанша  қала  алғанымызды  білесің  бе?  Сонда  алған  жеріңді 
алақаныңмен  басып  отырасың  ба?  Бар  әскерді  мұнда  алдырсақ,  қорыққанынан 
бағынып отырған ел  үндемей отыра ма? Жоқ, Қалден ноян, қарсы келген он бес 
жауынгерден  артыңнан  аңдып  мылтық  атқан  бір  адам  қауіпті!  Жиырма  мың  — 
алған  жерімізді  басып  қалуға  керек.  Ал  ондағы  әскеріміз  қазір  жиырма  мыңнан 
сәл ғана асады... Алты айдың ішінде он мың қалмақ оққа ұшты. Бес мыңдайы дала 
қазағы,  тау  қырғызымен  айқаста  қаза  тапты.  Олардың  орнын  осы  жорықтан 
қайтқан соң, қысты күні ғана толтырамыз. Ал қазір нартәуекел. Отызға  — қырық! 
Біз жеңуіміз керек! 
 
Ренат ақырын жымиды. 
 
—  Оныңыз  рас.  Сәмекеден  бұрын  жетіп,  жауды  жеңу  —  бізге  қалған  жалғыз 
жол. 
 
Ол  іштей  Сыбан  Раптанның  қолбасшылық  дарынына  таң  қалды.  Шығыстан 
шыққан ұлы әскери қолбасшылар — Әтилла, Шыңғысхан, Бату, Ақсақ Темір — бәрі 
де  хат  танымаған,  өзінен  бұрын  өткен  елдердің  әскер  құру,  соғысу  тәсілдерін  де 
білмеген  адамдар.  Бәрі  де    өз  жолдарын  өздері  салған.  Олар  қашанда  болса, 
жауын  жеңуді  білген.  Бүкіл  әлемге  әйгілі  Шыңғыс  ханның  дүние  жүзін  билеймін 
деп талпынғанда небары екі жүз мың әскері болған. Сонымен қанша елді, қанша 
жерді  басып  алды!  Оған  қарағанда,  Сыбан  Раптанның  ісі  баланың  ойыншығы 
тәрізді. Жоңғар хандығы әрі кетсе жүз мың әскер шығара білер. Сондай әскермен, 
әрине,  бір  қазақ  жерін  өзіне  қарату  —  Сыбан  Раптанның  қолынан  келеді.  Қазіргі 
ойлап тұрғаны да сол ұлы сенімнің қамы. Тек бұны қолдай білу керек. 
 
— Ал, бастық атқа қамшыны, — деді Сыбан Раптан енді бөтен сөзге келмей, — 
қараңғы түсе біз де жау шебіне жетуіміз керек! 
 
Қатты  желіске  салып,  қырық мың қол шаңқай  түстен  бесінге  дейін жүрді.  Күн 
еңкейе  Сыбан  Раптанның  алдыңғы  шебі  Шиелі  өзеніне  жиырма  шақырымдай 
жердегі бір қоғалы көлге келіп жетті. 
 
 Осы  арада  қызы  Хоча  басқарып  кеткен  барлау  тобына  кездесті.  Жоңғар  
барлаушылары  қалың  қамыс  арасындағы  қостарынан  шығып,  ат  үстіндегі 

59 
Әдеби KZ 
қонтайшыға  иіліп  тәжім  етті.  Хоча  әкесін  атынан  түсіріп,  өз  шатырына  қолтықтап 
алып кірді. Аздан кейін Қалден Церен мен Ренат та келіп, есік жақтан бір тізерлеп 
орын  алды.  Қыз  үн-түнсіз,  босағада  тұрған  торсықты  пісіп-пісіп  жіберіп,  шара 
аяқпен алдыменен әкесіне, содан кейін ағасы Қалден Церен мен Ренатқа қымыз 
құйып  берді.  Сыбан  Раптан  қымызды  сусынын  қандыра  ұзақ  жұтты  да,  есік 
алдында үймелеп тұрған барлаушыларға көз жіберіп:  
 
— Шәңгерек ноян қайда? — деді. 
 
Хоча  әкесінің  босаған  шара  аяғына  толтыра  қайтадан  қымыз  құйып,  қолына 
ұстатты да: 
 
— Шәңгерек ноян қос сыртында өліп жатыр, — деді. 
 
Сыбан Раптан қымыздан тағы бір жұтты. 
 
— Кім өлтірді? 
 
— Мен өлтірдім... 
 
Сыбан Раптан қызынан «неге өлтірдің!» деп сұраған жоқ. Қымызын ішіп  болды 
да, сыртқа шықты. 
 
— Қайда? — деді ол қызына. 
 
Хоча  үн-түнсіз  әкесінің  алдына  түсіп,  елу  қадамдай  жер  жүрді  де,  қамыс 
қоршаған алаңда шалқасынан сұлап жатқан жігітті көрсетті. 
 
— Міне. 
 
Жігіт  сом  денелі,  жиырма  бестер  шамасында  екен.  Үстіндегі  киімі  де,  қару-
жарағы  да  бұл жігіттің  Жоңғардың  белді  руынан  шыққанын  көрсетеді.  Оның дәл 
жүрек тұсынан қадалған садақ оғы сол қадалған қалпында тұр. Суырып алмапты. 
 
— Иә? — деді Сыбан Раптан қызына қабағын түйе қарап. 
 
— Жазығы болды, өлім жазасына бұйырдым, — деді Хоча айылын да жимай. 
 
—  Шәңгерек  ноянды  өлім  жазасына  бұйыру  үшін  тым  үлкен  айып  керек.  Не 
істеді ол? 
 
Жиырма  бес  жасар  Шәңгерек  ноян  Сыбан  Раптанның  үзеңгілес  серігі,  Жоңғар 
хандығының ең бір бай адамы Меркіт руының баһадЇрі Дода Жорджидың жалғыз 
баласы  болатын.  Былтыр  әкесі  Сыбан  Раптанға  кеп  құда  түскен.  Хочаны  Сыбан 

60 
Әдеби KZ 
Раптан Шәңгерек ноянға бермек болған. Екеуінің қосылу тойы қысқа  белгіленген. 
Бірақ неге  екені  белгісіз,  Хоча  Шәңгерекке  күйеуге  шыққысы  келмейтінін  әкесіне 
білдірген-ді. Қызының ерлігі, өжеттігі үшін өте жақсы көретін Сыбан Раптан оның 
бұл  сөзіне  мән  бермей,  жай  әшейін  «құлап  түсті»  демесін  деп  айтып  жүргені 
шығар  деген  де  қойған.  Расында  да,  Шәңгерек  ноян  ата  жағынан  да,  байлығы, 
ерлігі жағынан да Хочадан кем емес еді. Хочаның оны сүймеймін деуі кімге болса 
да  адам  нанғысыз  сөз  еді.  Расында,  қызды  Шәңгерек  ноян  ұната  қойған  жоқ. 
Оның  өмірден  күткен  жары  мұндай  емес.  Бірақ,  бүкіл  Жоңғар  елі  қас-қабағына 
қарап  отырған  қонтайшы  Сыбан  Раптанның  қаһарынан  қорқып,  ол  Хочаны 
алмаймын  дей  алмады.  Әрине,  жігіттің  өзін  менсінбегенін  ұққан  Хоча  қатты 
қорланған.  Әкесіне  мені  ұнатпайды  деуге  арланып,  «мен  оған  күйеуге  шыққым 
келмейді»  деген.  Әкесі  алғашқы  кезде  бұл  сөзге  мән  бермесе  де,  бертін  келе 
«осылардың арасында бір пәле бар ма?» деген ойға келіп еді. Қатар жүріп, бірін-
бірі ұқсын, жаудан бірін-бірі қорғай білсе, ерлік арқылы тіл табысар деп, Шәңгерек 
ноянмен  бірге,  Хочаны  да  барлауға  жіберген,  өз  ойының  ақталмағанына  көзі 
жеткен Сыбан Раптан бойын ала бастаған ашудан екі беті түктене түсіп: 
 
— Иә?! — деді қызына қарап. — Қандай айыбы болды? 
 
 — Айыбы мына жігіттен басталды, — деді Хоча, сөйтті де аяғын жылдам басып 
барып,  Шәңгеректің  ар  жағындағы  топ  қамыстың  арасын  ашты.  Сыбан  Раптан, 
Қалден Церен, Ренат үшеуі үсті-басы қан-қан боп өліп жатқан қазақ жігітін көрді. 
 
— Иә?! — деді Сыбан Раптан. 
 
—  Кеше  таңертең  осы  көлдің  тұсынан  Әбілқайыр  әскеріне  қарай  шауып  бара 
жатқан бір қазақтың қызын көріп қалдық. Аты жүйрік екен, менің «Құмай төсім» 
зорға  қуып  жетті.  Таяй  беріп,  қыздың  мойнына  арқанымды  лақтырып  әзер 
ұстадым.  Қыздың  қару-жарағы  жоқ...  Бірақ  өзі  тым  келбетті  екен.  Оны  бір 
көргеннен Шәңгерек ноян есінен айрылғандай күйге жетті. — Хоча ашудан сөйлей 
алмай, тұтығып тұрып қалды. 
 
— Сосын? — деді әкесі қабағын қарс жауып. 

61 
Әдеби KZ 
 
—  Қыздың  Әбілқайыр  әскеріне  біздің  келе  жатқанымызды  хабарлауға  бара 
жатқаны  сөзсіз.  Бұндай  ерлік  қазақ  қызының  көбінен  шығады.  Мен  одан  жауап 
алғым  келіп,  бірнеше  сұрақ  қойдым.  Қыз  бір  айтқан  сөзінен  танбады.  «Мен 
сендерге ештеңе айтпаймын, өлтірсеңдер — өлтіре беріңдер». Қайсарлығына ыза 
болып,  оны  өлім  жазасына  бұйырдым.  Бірақ,  Шәңгерек  ара  түсті.  «әзірге 
өлтіртпеңіз, бүгін айтпағанмен, сырын ертең айтады, қазір ызадан көнбей тұр» деп 
маған  жалынды.  Мен  Шәңгерекке  қыздың  өте  ұнап  қалғанын  түсіндім.  Енді 
Шәңгеректің де жүрегін өртегім келді: «Қазір дәл осы арада қызды өлтіріңдер!» — 
дедім  жігіттерге.  Шәңгерек  «өлтірмеңдер!»  —  деп  бұйырды.  Мен:  «өлтіріңдер!»  
дедім.  Барлаушы  жігіттердің  көбі  Меркіт  руынан  болғандықтан  ба,  әлде  қызды 
аяды ма, енді бәрі маған жалынды. «Қайтесіз қару-жарағы жоқ бір қыздың қанын 
төгіп,  одан  да  қонтайшыға  тартуға  апарайық»  деді.  Өтініштерін  орындамасам, 
ызадан өзіме зақым келтіріп жүрер деп айтқандарына көндім. Бір жағынан қызды 
Қалден  Церенге  алып  беріп,  Шәңгеректің  жүрегін  біржолата  күйді-рейін  дедім. 
Өйткені қыз менің олжам ғой, кімге берсем де еркім бар емес пе? 
 
— Иә, сосын? 
 
—  Қыз  шын  әдемі  еді.  Оны  өлтірудің  өзі  де  сұлулыққа  істелетін  бір  үлкен 
қиянат  боп  көрінді  маған.  Бірақ,  Шәңгеректі  қызғандым.  Неге  екенін  білмеймін, 
қызды өлтіртпек түгіл, оның қол-аяғына кісен де салғызбадым. Енді күзетін басқа 
жігіттерге бұйырып, Шәңгерекке тек қыздың атына ие болуды тапсырдым... 
 
— Сосын?! 
 
—  Сосын...  Көлдің  арғы  бетіндегі  барлаушыларым  тағы  бір  қазақтың  жігітін 
ұстап  әкелді...  Бұ  да  сұрағыма  жауап  бермеді.  Мен  енді  жігіттің  тақымына  қыл 
арқан  салғызып  бұраттым.  Тұтқын  қыздың  сұлулығына  күйіндім  бе,  «сен  нәзік 
сұлусың ғой, бауырыңды құлындай шыңғыртып жатқанда, сенің сұлу түрің қандай 
болады  екен  көрейін»  деп  жігітке  қыл  бұрауды  тұтқын  қыздың  көзінше 
салғыздым.  Қыл  шылбырды  бір-екі  рет  бұрағанда-ақ  жігіттің  құлындағы  даусы 
құраққа жетті. Қыздың бетіне қарап едім, сұп-сұр боп ернін тістеп қатып қалыпты. 
«Бәлем,  солай  ма  екен!»  дедім  ішімнен.  Енді  оның  көзінен  аққан  жасты  көргім 

62 
Әдеби KZ 
келіп  кетті.  Жігіттерге  «тағы  бұраңдар!»  дедім.  Сол  кезде  тұтқын  жігіт  шыдай 
алмады. 
 
— Сұрағандарыңның бәрін айтайын, — деді жалынып. 
 
Қыздың бетіне қарап едім, оның анау тұтқын жігітке жеркенішпен, өшіге қарап 
тұрғанын байқадым. 
 
 Мен жігіттен жауап ала бастадым. 
 
— Сен кімсің? 
 
— Әбілқайыр ханның барлаушысымын, — деді ол. 
 
— Әбілқайыр әскері қай жерде? 
 
— Шиелі түбінде... 
 
— Қанша қол? 
 
— Отыз сана... 
 
— Бері қарай қашан аттанбақ? 
 
— Орта жүз әскерінің келуін күтуде... 
 
— Сәмеке қанша қолмен келмек? 
 
— Отыз санадай. 
 
— Қашан келіп қосылмақ? 
 
Жігіт жауап қайтарып үлгерген жоқ, жанымда тұрған қазақ қызы бір-ақ атылып 
тұтқынның  жанына  барды,  мен  оның  жоғары  көтерілген  қолынан  жарқ  еткен 
алмас кездікті көріп қалдым. Жүгіріп жанына жеткенімше, ол қолындағы кездікті 
тұтқын  жігітке  сілтеп  те  үлгірді.  Жігіттің  тақымына  қыл  бұрау  салып  тұрған  менің 
жігіттерім  не  болғанын  байқап  та  үлгірген  жоқ.  Тұтқын  жерге  сұлқ  құлады.  Қыз 
кездігін дәл жүрек тұсынан қадапты. 
 
— Сосын?! 
 
—  Сосын  не  болсын...  Сәмеке  әскерінің  бұл  араға  қашан  келетінін  біз  біле 
алмай  қалдық.  Мен  енді  қызды  өлтіргім  келмеді.  Елдің  намысы  үшін  қандай 
қиындыққа болса да шыдайтын қайсар сұлу елінің намысының қалай төгілгенін өз 
көзіменен  көрсін  деп,  әдейі  тірі  сақтағым  келді.  Қол-аяғын  кісендеп,  сендер 
жеткенше, түнімен күзетіп шығуды нөкерлерге бұйырдым. 

63 
Әдеби KZ 
 
—  Сосын?!  —  Бұ  жолы  Сыбан  Раптанның  даусы  темір  тор  ішінде  тұрып 
ызаланған жолбарыстың гүріліндей тым қатты шықты. 
 
—  Сосын...  Сосын  Шәңгерек  ноян  мен  барлауға  кеткенде,  күзеттегі  Меркіт 
жігіттеріне  бұйрық  беріп,  қыздың  қол-аяғындағы  кісенін  алдырып  босатып 
жібереді...  Шәңгерек  ноянға  қыз:  «Егер  тірі  кездессек,  бұл  жақсылығыңды 
өтеймін» деп рақметін айтып, атына мініп, Әбілқайыр ханның әскеріне қарай бір-
ақ тартыпты. 
 
— Демек, Әбілқайыр хан біздің келе жатқанымызды біледі екен ғой? 
 
— Әрине. 
 
— Қап! Сосын?! 
 
— Сосын... мен Шәңгерек нояннан қызды неге босаттың деп сұрадым. 
 
«Қызды  мен  босатпағанымда,  сен  оны  бәрібір  өлтіретін  едің  ғой»  —  деді  ол. 
Мен:  «Өлтірсем  ше?»,  —  дедім.  Ол  «Одан  өзімнің  өлгенімді  артық  көрдім»,  — 
деді. Мен: «Қызды өлтірмей-ақ өзімнің аға-інілерімнің біріне беретін едім ғой», — 
дедім. Ол: «Онда мен сені де, өзімді де өлтіретін едім», — деді. Сонда ғана барып 
мен Шәңгерек ноянның ол қызға шын ғашық болып қалғанын ұқтым.  Өзімді-өзім 
ұстай алмай, оны өлім жазасына бұйырдым... 
 
— Бекер еткенсің... Әкең қонтайшының шешімін күту керек еді... 
 
Бағанадан бері сазара сөйлеп тұрған Хоча: 
 
— әке, менде де жүрек, сезім, намыс бар емес пе? — деп, өкіріп қоя берді. 
 
Тас жүрек Сыбан Раптан қызының Шәңгерек ноянды қаншалықты жақсы көріп 
келгенін енді ғана түсінді. 
 
— Өзің емес пе едің оған  шықпаймын деген? — деді ол кенет сәл босаңсып. — 
Жә,  болды,  ондай  жігіт  сенің  бір  тамшы  жасыңа  тұрмайды!  Бүкіл  жоңғар 
халқының тілегін бір қыздың сұлулығына сататын бала өсірген Дода Жорджидың 
өз обалы өзіне! 
 
Қонтайшы кілт бұрылып, жуан қамыт аяқтарының өкшесі біріне-бірі тиіп, атына 
қарай  жүре  берді.  Тек  қаңтарып  қойған  ер  басынан  тізгінін  алып,  аяғын  үзеңгіге 
сала беріп, баласы Қалден Церенге: 

64 
Әдеби KZ 
 
—  Хоча  қазақ  қызын  өлтіріңдер  дегенде,  өлтіртпей  тірі  алып  қалған  Меркіт 
жігіттері бірі қалмай осы арада ажал тапсын! — деді. 
 
— Құп! 
 
— Қонтайшы алпыстан асып кеткеніне қарамай, бұлаң құйрық торы айғырына, 
үзеңгісіне  аяғы  тиер-тиместен  ырғып мінді  де,  батысқа  қарай  желе жортып жүре 
берді. Хоча мен Ренат соңынан ерді. Бүгінге дейін Жоңғар елінің  жеңісі үшін жан 
қиып келген жетпіс жігітті бір сәт қана көңілшек болғандары үшін өлім жазасына 
бұйырған  Сыбан  Раптанның  қатыгездігінен  жаны  түршіксе  де,  Ренат  өзінше 
тұжырым  істеді:  «Өзгеге  әмірін  жүргізем  деген  адам  осындай  тас  жүрек  болуы 
керек.  Бұндай  болмаған  күнде  Шыңғысхан  әлемнің  тең  жартысын  басып  ала 
алмас еді» деп ойлады. 
 
Хоча тобына кездесіп, Шәңгерек ноянның өліміне себепкер болған — ерлігімен 
жұрт көзіне түсе бастаған Бәсентин Малайсарының қарындасы Гәуһар еді. Арғын 
руының бір тармағы Бәсентин ол кезде Ұлытау төңірегін жайлайтын. Маңайында 
сауда-саттық 
ететін 
үлкен 
шаһар 
болмағандықтан, 
Ұлытау, 
Арғынаты 
маңайындағы қалың қазақ ауылдары Түркістан, Ташкент қалаларына кіре тартып, 
жүн-жұрқасын,  тері-терсегін,  кейде  үйірлеп  жылқысын,  қотандап  қойын  айдай 
кеп,  базарларына  сатып,  дүкендерінен  қант-шайын,  киім-кешегін,  қала  берді, 
ақыреттік  бөзіне  дейін  алып  қайтатын.  Кей  жылдары  бұндай  қала  шыққан 
керуендер Бұхар, Хиуаға дейін де баратын. Биыл Малайсарының ауылы Түркістан 
базарына  керуен  тартқан.  Келер  жылы  Есіл  бойындағы  бір  ауқатты  адамның 
баласына бермек боп отырған Гәуһарды әке-шешесі, құтты жеріне қонар алдында 
құрбыларымен барып бой жазып қайтсын және өз көңіліне ұнаған жасауын алсын 
деп,  керуенге  ілесіп  саяхат  құрып  бара  жатқан  бір  топ  қыз-бозбалаларға  қосып 
жіберген. 
 
Керуен  Түркістанға  жеткеннен  кейін  екі  бөлінген.  Бір  бөлегі,  малдарын 
құндылау етіп сатқылары келген ауқаттылау жағы Ташкент барып қайтпақ болған. 
Екінші  жартысы  олардың  қайта  оралуын  күтіп,  Түркістанда  қалып  қойған.  Сол 
Түркістанда  қалған  топта  Гәуһар  да  бар  еді.  Түркістан  төңірегіндегі  қазақ  атаулы 

65 
Әдеби KZ 
шаһарды  қорғаймыз  деп  жатқанда,  Бәсентин  жігіттері  кемеден  қашқан 
егеуқұйрық  тышқандай,  елге  кетіп  қалудың  ретін  таба  алмады.  Түркістанды 
қорғаушыларға  қосылды.  Гәуһар  да  солармен  бірге  қалды.  Амал  жоқ,  Елшібек 
қаланы  бергеннен  кейін  Арқа  жігіттерімен  бірге  Гәуһар  да  Сырдарияның  қалың 
қамысының  арасына  тығылды.  Дәл  осы  кезде  бұларға  Әбілқайыр  әскерінің  келе 
жатқаны,  оған  жақында  Арқадан  Сәмеке  бастаған  қалың  қол  келіп  қосылмақ 
деген хабар жетті. Іле-шала «ұзын құлақ» Сыбан Раптан Әбілқайырға қарсы қырық 
мың жауынгермен аттанды деген суық сөзді әкелді. Бұған қоса «Әбілқайыр әскері 
Сыбан  Раптанның  шыққанын  білмейді  екен,  олар  Шиелі  бойында  Сәмеке 
әскерінің келуін күтіп жатқанда, Жоңғар қонтайшысы аңдаусызда үстерінен түспек 
екен» деген тағы да суық сыбыс естілді. Хабарсыз жатқан қазақ әскерінің, жаудың 
тұтқиыл шабуылынан қатты апатқа ұшырайтынын білген нәзік сезімді, ер жүректі 
Гәуһар енді шыдай алмады. Әбілқайыр әскеріне хабар бермек боп атқа қонды. Біз 
ерейік  деген  серіктерді  ертпеді.  Нашар  киінген  жалғыз  аттыны  ешкім  аңғара 
қоймас  деген.  Арқа  жігіттерінің  ең  таңдаулы  жүйрігін  мініп  жолға  шықты.  Сыр 
бойын  қуалай  түні  бойы  шабыстан  танбаған  Гәуһар,  таң  қылаң  беріп  келе 
жатқанда, Хочалар қос тіккен қоғалы көлдің жанынан өте беріп қолға түскен. Жігіт 
деп  ұстағаны  қыз  болып  шыққанда  Хоча  таң  қалды.  Қыз  болғанда  қандай!  Сан 
айқастан  өткен,  сонау  Қытайдың  шекарасындағы  Халқадан  Түркістанға  дейін 
адамзаттың  нелер  сымбаттысын  кездестірген  қалмақ  жауынгерлері  Гәуһарды 
көргенде,  мөлдір  су  түбінде  жатқан  жарқыраған  гәуһар  тасты  көргендей  естері 
шықты. Шәңгерек ноянның бірден Гәуһарды өлімге қимай араша түсуі де осыдан 
еді. 
 
Гәуһар  босанып  шығысымен  сол  күні  сәске  көтерілмей-ақ  Әбілқайыр  қолына 
кеп  жетті.  Ханға  Сыбан  Раптанның  қырық  мың  әскері  келе  жатқанын  айтты. 
Әбілқайыр  дабыл  қағып,  әскерін  сапқа  тұрғызды.  Хан  кеңесін  шақырды.  Тұтқын 
жігіт  Хочаларға  Әбілқайырдың  отыз  мың  әскері  бар  деп  білмегендіктен  айтқан. 
Әбілқайырдың  бар  әскері  он  бес  мыңға  да  жетпейтін.  Мұндай  шағын  қолмен 
қырық  мың  жауынгері  бар  Сыбан  Раптанға  қайдан  қарсы  тұра  алады?  Бұлардың 

66 
Әдеби KZ 
бар  сенгені  қалың қазақ  жайлаған Арқа  қолы  болатын.  Сол  қолға  сеніп жорыққа 
аттанған.  Сол  қолды  күтіп,  Шиелі  бойына  қос  тіккен.  Енді  жаудың  таяп  қалғанын 
естіген  және  оған  төтеп  бере  алмайтынына  көзі  жеткен  Әбілқайыр  бір  себептен 
кейін шегінуді де ойлады. Бірақ Адай мен Таманың батыр жігіттері оған көнбеді. 
Олар  Алшын  руының  алтын  ұшты  найзасын  жоңғар  қанына  малмай  кейін 
қайтпаймыз  деп  кесіп  айтты.  Әбілқайыр,  амал  жоқ,  әскері  аз  болса  да,  Сыбан 
Раптанға қарсы шығуға бел буды. Тек өздерінің аз екенін айтып, «тезірек жетсін» 
деп, келе жатқан Сәмеке ханның әскерінің алдынан тағы ат шаптырды. 
 
Болат  ханның  Ордасына  Қабанбай  батыр  жеткенде,  хан  жазғы  жайлау  Нұра 
бойында болатын. Бірақ өзі төсек тартқан ауру екен. Бұл ел суық сөзден бұрын да 
хабардар  боп  шықты.  Хан  Жоңғарға  қарсы  шығуды  інісі  Сәмекеге  тапсырды.  Ол 
бүкіл Арқа бойындағы Орта жүз руларына кісі жүргізді. «Қазақ жеріне  жау шапты, 
аттан!» деген хабарды естіген қалың ел лезде дүрліге қалды. Қазақ деген атқа ие 
болып,  Еділ  мен  Ертістің,  Алатау  мен  Есіл,  Тобылдың  арасын  жайлаған  елге 
ежелден  соғыс  деген  сөз  жат  емес-ті.  Ғасырлар  бойы  бұл  елдің  соғыссыз  өткен 
бірде-бір  жылы  жоқ.  Соңғы  екі  жүз  жылын  Сырдария  бойындағы  қалалары  үшін 
Әбілқайыр,  Мұхамед-Шайбани  ордаларымен,  Самарқант,  Бұқар  әмірлерімен 
айқаста өткізген. Бұнымен қатар он бесінші ғасырдың басынан бастап, күні бүгінге 
дейін  Жоңғар,  Қытай  хандықтарымен  алысып  келеді.  Әлі  алдарында  қанша 
қырғын  апат  бар!  Осының  бәріне  еті  өліп  көндіккен  халық,  бұ  жолы  да  «жер 
шетіне  жау  келді!»  деген  суық  сөзді  естігенде,  елең  ете  түсті.  Бірақ  жерінің 
шалғайлығымен  байланысты  заматта  жинала  қоймады.  Қырда    жатқан 
жылқыларынан  жорыққа  мінетін  аттарын  алдыртып,  босағада  сүйеулі  тұрған 
сойылдарын тақымдарына басқанша біраз уақыт өтіп кетті. Тек бір ай мөлшерінде 
отыз мыңға жуық жігіт жиналды. Осы жігіттердің ішінде, бүкіл қазақ еліне аттары 
мәлім,  халқын  жоңғар  шапқынынан  құтқаруға  жан  салған  әйгілі  батырлары: 
Арғынның  бір  тармағы  Қанжығалы  руынан  шыққан  Бөгенбай,  Бәсентин  руынан 
шыққан  Сырымбет,  Малайсары,  Тарақты  руынан  шыққан  Байғозы,  Шақшақ 
руынан шыққан Жәнібек, Ұлытау бойындағы Найманның бір тармағы — Бағаналы 

67 
Әдеби KZ 
руынан  Оразымбет  Имантай  келді.  Өздері  жас  болғанмен,  кейбіреулері 
қастарындағы  топ  жігітке  басшы  болуға  жарағандай.  Бұлардың  үстіне  Баянауыл 
мен  Көкшетау  даласындағы  Обаған  өзенін  жайлаған  Уақ  руларының  жігіттерін 
ертіп, бұрын да Іле бойында жоңғарлармен сан алысқан, Арқаның ардагері Батыр 
Баянның  өзі  де  бүгін-ертең  жетпек.  Бұлар  келе  бастағаннан  кейін,  сонау  Ертіс 
бойындағы  Қаракерейден  өзіне  серік  жігіттерді  жимақ  болып,  Қабанбай  батыр 
еліне қайтты. 
 
Әрқайсысы әр тауды мекендеген қазақ руларының әскерлері жиналғанша, жаз 
ортасы  да  болып  қалды.  Жұт  жеті  ағайынды  дегендей,  Арқаның  жауынды-
шашынды мезгілі биыл жылдағысынан ерте түсті. Сәмеке әскерінің тегіс жиналуын 
күтпей, Батыр Баян үш мың салт атты ығай мен сығай ер жігіттерден құрылған жау 
жүрек қолмен Сыр бойына беттеді. Бұлар сапарға шығар алдында ғана Сәмекенің 
сәлемін  алып,  Кіші  жүздің  ханы  Әбілқайырға  шабарман  жіберілген.  Екі  ханның 
уәдесі  бойынша  қазақ  қолы  қарашаның  орта  шенінен  қалмай  Шиелі  мен 
Жаңақорған  арасындағы  Сыр  бойында  бас  қоспақ-ты.  Осы  арадан  ел  болып 
бірігіп,  жоңғарға  қарсы  аттанбақ  еді.  Жері  шалғай  Арқа  жігіттері  дәл  бүгін-ертең 
жинала  алмайтындарына  көзі  жеткен  Батыр  Баян,  Әбілқайырмен  кездесетін 
мезгілдері  таяп  қалғандықтан,  «Арқаның  әскерінің  алды  келе  бастады»  деп  Кіші 
жүздің көңілін көтере тұру үшін, өзі әдейі бұрынырақ шыққан. Бұл Көкше теңізді 
жағалай Қаратаудың теріскей тұсына жеткен кезде, Сәмеке де жиырма бес мыңға 
жуық қолмен Нұрадан қозғалған. 
 
Ақылымен,  ерлігімен  емес,  байлығымен  ер  арасындағы  тартыста  өзін 
жақтайтын  шынжыр  балақ  шұбар  төс  шонжарлардың  демеуімен  көзге  түскен 
Сәмеке,  Болат  хан  ауырғалы  әбден  лепіріп  алған.  Өткен  жылы  ғана  кенжесі 
Құдаймендені  Бөкей  сұлтанның  ұрпағына  үйлендіріп,  Їш  жүзді  шақырған  ұлан-
асыр тойдың қызуы басылмай, әлі көкіп жүрген Сәмеке ырғалып-жырғалып қалың 
қолмен    жорыққа  аттанғанша,  қырдың  боранды-шашынды,  желі  өңменіңнен 
өтетін қара суық күзі де басталып қалған-ды. Көкше теңізге жетіп, оның күнбатысы 
мен Сыр бойына қарай беттеген кезінде, бүкіл қазақ жерінің Қарақұм, Қызылқұм, 

68 
Әдеби KZ 
Сарықұмын  дәл  осы  тұсқа  әкеліп  үйгісі  келгендей,  адам  айтқысыз  қара  дауыл 
соқты.  Аспанға  көтерілген  құм,  топырақ,  қиыршық  тас,  түбірімен  жұлынған 
баялыш, жыңғыл, қаңбақтан дүние жүзі көрінбей кетті. Үйір-үйірлеп матастырған 
жылқының  кей  тобы  жел  өтіне  шыдай  алмай  ығуға  айналды.  Тек  өмір  бойы 
жылқы  бағып  өскен  Арқа  жігіттерінің  ерекше  ерлік  қимылдарының  арқасында 
ғана  аман  қалды.  Бұл  қара  сұрапыл  екі  күн  дегенде  әзер  басылған.  Азыққа  деп 
айдап  шыққан  қотан-қотан  қойдың  бәрі  тегіс  қырылды.  Тек  түйелерге  артқан 
бидай, тары, құрт, жент, май аман қалды. Қол қайтадан қозғалды. Бұрынғы тақыр 
дала  енді  аттың  шашасына  дейін  көмілген  құмға  айналып,  жайылысқа  үйренген 
жүйріктер  жүдеп-жадап,  сегізінші  күн  дегенде  Сырдың  теріскей  тұсына 
Ақмешіттен  бір  күндік  жерге  кеп  тоқтады.  Сәмеке  осы  арада  ер  қажап  тастаған 
аттардың  жарасына  май  жағып,  әбден  қажыған  жігіттерін  тынықтырып  алу 
ойымен сәл аялдады. Осы арада сол Сыбан Раптанның әскері Әбілқайыр қолымен 
Жаңақорған маңайында кездесіп, қатты қырғын соғыс болғанын, Әбілқайыр қолы 
жеңіліп кейін қайтқанын естіді. 
 
Сыныққа  сылтау  іздеп  келе жатқан  Сәмеке  енді жалт  берді.  «Қыс  болса  келіп 
қалды. Жоңғар әскері де ұрысын тоқтатады. Арқа жаққа бәрібір беттемейді. Өзіміз 
барып  тиісуіміз  —  шын  ақылсыздық  болар.  Әбілқайырдың  қолын  жеңген  Сыбан 
Раптан, біздің жадап-жүдеп әзер жеткен әскеріміздің быт-шытын шығаруы даусыз. 
Текке  құримыз.  Одан  да  «есің  барда  —  еліңді  тап»  деген,  босқа  қырылмай 
тұрғанда елімізге қайтайық. Құдай бұйырса, жоңғармен келесі жазда кездесерміз. 
Оған  дейін  қалың  қол  жинап,  әбден  мықталайық»  деді  Сәмеке.  Шынжыр  балақ, 
шұбар төс ру басшылары бұл  кеңесті мақұлдады. Расында да Сәмеке әскері, осы 
күйінде Сыбан Раптанға қарсы шығар болса, текке қан-жоса болатыны айдан анық 
еді.  Бір  жағынан,  Әбілқайыр  қолының  кейін  қайтқаны  Арқа  жігіттерін  рухани 
әлсіретсе,  екінші  жағынан,  алыс  жолдан  жадап-жүдеп  келген  әлсіз  жұрт  мұздай 
боп  дайындалған,  өздерінен  екі  есе  көп  Жоңғар  әскеріне  төтеп  бере  алмайтыны 
да  хақ.  Күреске  түсуге  дәрменің  жетпесе  құр  жүректілік  кімді  мұратқа  жеткізген. 
Арқа жауынгерлері Сыбан Раптанмен кездеспей кейін қайтты. 

69 


Достарыңызбен бөлісу:
1   2   3   4   5   6   7   8   9   ...   26




©emirsaba.org 2024
әкімшілігінің қараңыз

    Басты бет