Арнайы педагогика мен психология саласындағы көптеген зерттеулер ойдың жұмысы мен баланың бас ми функцисын, оның психологиялық дамауы моторика қалпымен тікелей байланысы бар екені анықталды. Мектепке дейінгі жас аралығындағы балалардың жалпы моторикалық икемсіздігі, қимыл әрекетенің жетіспеушілігі, осы аталғандардың бірлестігінде қолдың майда бұлшық еттері зардап тартады. Әсіресе, осы бұзылыстар мектепке дейінгі жастағы балаларда көрініс табады. Осы мәселені көптеген авиторлар зерттеген, атап айтсақ Р.И.Лалаевой, В.Г.Петровой, А.К.Аксеновой және басқалары. Осы зерттеушілер ұсақ қол мотрикасының дамымауы жазу процесінің дамымауы мен бұзылысына әкеп соғады деген шешім келген. Мүмкіндігі шектеулі балалардың ұсақ қол моторикасының бұзылысы мен дамымауының тежелуі өздігінен емделмейді, арнайы оқыту тәсілдері мен әдістері арнайы жағдайларда қолданылады, деген деректі де жоққа шығара алмаймыз.
Аномальді балалардың физикалық дамуының сәтті болуы олардың қозғалыс мүмкіндіктері мен моторика ерекшеліктерін жақсы білумен байланысты. Бұл үшін арнайы моторлы жүйені зерттеу (оқу) қажетті шарт.
Мүмкіншілігі шектелген балаларды жүйелі зерттеуге деген алғашқы талпыныстар 50 жылдың соңы - 60 жылдың басынан көрініс берді.
Балалар клиникалық зерттелінді. Осы негізде психикалық және психофизиологиялық инфантелизмнің әр түрлі формалары мен церебро- астеникалық күйлердің түрлері бөлініп көрсетілді.
Кейбір олигофрен балалардың моторикасының ерекшелігі ЗПР балалармен салыстырмалы түрде анықталды. Осындай жұмыстардың алғашқысын Вайзмон [12] көрсетті. Ол қимыл-қозғалыс жаттығуларын орындау динамикасының және де оны жақсартудың нұсқаларын анықтады.
К.С. Лебединская [13] қимыл-әрекет функциясының қалыптасуы қалыпты нормамен салыстырғанда кешеуілдетіп көрінетінін белгіледі.
