М. Жұмабаев "Батыр Баян" поэмасы
-2-тоқа ұсынылатын эпизодтар
жүктеу/скачать 52,9 Kb.
|
- Бұл бет үшін навигация:
- 3-4-топқа ұсынылатын эпизодтар №1
| 1-2-тоқа ұсынылатын эпизодтар:
№1 «Қанайым, ойың удай, тілің шаян, Амал не, келген жоқ қой батыр Баян. Көп жаудың албастысы, ел еркесі Баянның батырлығы алашқа аян. Баянның аруақты құр атынан, Көп қалмақ болмаушы ма ед қорқақ қоян? Наркескен, өрттей ескен, қайтпас болат, Баянсыз қанатымды қалай жаям?! Би Қанай! Аттанбайды хан Абылай, Келмесе қандыбалақ батыр Баян!» – №2 Жас Баян жауды талай көрмеп пе еді, Сорғалап сұңқардайын төнбеп пе еді, Майданда жолбарыстай жалғыз ойнап, Сан қолға аш бөрідей кірмеп пе еді?! Жебесі көбе бұзып, жүректі үзбей, Найзасын, сірә, шалғай сермеп пе еді? Бірін айт, бәрін айт та, басқа батыр Баяндай «алашым!» деп еңіреп пе еді? Бұл жолы кешігуі жай емес қой, Тұлпарым кез болды ғой орға, тегі! №3 Қазақтың батырлары бәрі қыран, Сонда да бір батыр жоқ Баяндай тап. * * * Тілегім – енді жауға аттаналық, Қан көрсе, қас қыранда шер тұра ма?!» * * * Алашта ертеде өткен екі арыстан: Ер Көкше, Ер Қосайдай ер бола ма? Солардың нәсілінен Сары, Баян, Барыстай ойын салған сар далада. №4 Ол қалды. Жүз жолбарыс майданды ойлап, Тартады шабуылмен Іле бойлап. Алдында ақ сұңқардай батыр Баян, Екпіні қауға тиген өрттей ойнап, * * * Екі көз екі қызыл шоқ боп кеткен. Қалың қол ортасында батыр Баян, Баянның батырлығы алашқа аян. * * * Бұлақтай аспанға атып қан шапшыған, Жараға тығып тұрып бармақ басын, Қасқиып қан майданда тұрып қалды Қайран ер, қайсар Баян жолбарысым! 3-4-топқа ұсынылатын эпизодтар №1 Болмасын жас сұлудың білгеннен соң, Ер Баян қарындас қып, ерік берген. Алайда ар алысқан жүрегімен Теңізде алысқандай күшті сеңмен. Сұм сұлу анадайдан «ағатайлап», Баянда жан қоймаған жандырмаған. Сонда да сыр шығармай батыр Баян, Жастық қып жанын естен тандырмаған. №2 Боз үйде жалғыз қалып Баян енді, Жаралы жолбарыстай күңіренді. Ақылға алғыр құстай ашу төнді. Бір көк сұр түс енгізіп бар денеге, Сұм жүрек қанды өзіне жинай берді. Ақыры ашу ерді билеп кетіп, Жалп етіп сөнген шамдай ақыл өлді. Өлді ақыл. Атып тұрып батыр Баян, Боз үйден оқ жыландай шыға келді. Ер Баян сол кеткеннен кете барды, Белінде жалғыз-ақ бір садақ бар-ды. Бауырынан Обағанның орғып өтіп, Арыстан айдалада дүбір салды. Көрсе де дауыл гүлді – басылмады Ер Баян арыстандай жаны жара, Қалшылдап, көзі қан боп, қолын алмай Байланған садағынан белде сала. №3 Тәтті бал, балауса тал жас сұлуды, Көр болғыр екі көзім, көрдің неге? Садақпен жүрегінен тартып кетпей, Жыландай бауырыма сап келдім неге? Есалаң жүрекке ерік бердім неге? Буынып сол боз үйден шықпай өлмей, Атылып оқ жыландай тұрдым неге?! * * * Қайғыдан жарылғандай қайран жүрек, «Уһ-уһ!» деп үзілгендей есіл өзек. Қасіреті қара түндей Ер Баянның... №4 Жапанда жапа-жалғыз еңіретті ерді, Әлгіде ойды улаған ашу кезеп. Ашудан бұғып қалған қорқақ ақыл, Күбірлей бастады енді: «Мұның не?» – деп. Зарланып күңіренді батыр Баян, Мезгілде күңгірт тартқан кешке таман: «Кең ақыл, отты қайрат, сырттаным» деп Ер едім еркелеткен алаш тамам. Сындырдым азғана Уақ елім белін, Елімнен кетіп, елді қайдан табам? Жейтұғын өз күшігін болдым бөрі, Ісімді мынау ағат немен жабам? Қарабет болдым алаш баласына, Ер дер ме енді мені Абылай данам?! Ел беті енді маған болсын арам, Алашым, аттанамын, жауыңда өлем!» жүктеу/скачать 52,9 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|