жасаурай, енесін цатты ңысып ңуіиақтады. Н еге екенін өзі де білмеді, екі иыгы сепкілдеп, агыл-тегіл ж ылаган. Байтаң ел, бақытпты күндерін аңсады ма, өз анасының жүпар иісін сагьшып, кең кеудесіне басын цойгысы келген шыгар, бәлкім. буган дейін көкірегінде бұгып жатып, әбден ңысылып, әбден сыздаган мұңның ененің еміренісінен кейін иіп, бүлак боп, көздің жасы боп, сарқырап ащаны ма екен... Кім біпсін. кімнің ішіне кім кіріп шықңан... бәрімізде де ашылмаган сыр, айтылмшан сөз бар-ау... (О.Бөкеев).
Жоғарыда талданған мәтіндерден байқағаны м ы здай,
шегендеуіиггер негізінен сөйлемдердің басқы бөлігінде орналасып,
дербес сөйлемдердің арасындағы байласымды жүзеге асырады әрі
түряі логика-семантикалық катынастардың грамматикалық көрсеткіші
болып есеітгеледі.
Етістіктің бірыңгай ш ақ тұлғалары да мәтіннің құрылымдык
ұйымдасуын жүзеге асыратын әдіс-тәсілдердің біріне жатады.
Мысалы. Съезд у-ш у болды. К ейбіреулер ңаша жөнелдй
