ҚОШ БОЛ, БАЛАБАҚША
– Балдырған кезіме серік болған, балабақшам, қош бол! – деді Нұрлан
Балабақша қақпасын жайлап жауып.
Бүгін балабақшамен, өз тобындағы балалармен бірге Нұрлан қоштасты. Алма, Гүлнәр, Ерік, Диана, Сәбит, Мақсат бәрі-бәрі де ендігіде мектепте оқымақ. Алма ауылда қалатын болды. Диана аудан орталығына көшеді екен. Ерік те үлкен қалаға кетіпті. Нұрланның әкесі әскери. Облыс орталығындағы әскери бөлімде қызмет етеді. Анасы сол жерде – дәрігер. Өзі ауылдағы атасы мен әжесінің қолында. Ауыл деген аты ғана. Әйтпесе, жолдарына асфальт төселген. Мәдениет үйі бар. Үлкен екі қабатты мектебінде оқушылар екі ауысымда оқиды. Түрлі пән үйірмелері жұмыс жасайды. Нұрлан спортты жақсы көреді. Таэквондомен шұғылдансам деп армандайды. Келешекте қай жерде оқитындығы әзірше белгісіз.
Бірақ өзі тай-құлындай ойнап өскен балабақшаны қимай кетіп барады. Нұрлан өзінің бөлмесіндегі терезелерге көз салды. Ойын алаңшасындағы темір әткеншектерге назар аударды. Әткеншектер тербелмей, қимылдамаған қалыпта. Балабақшадан қаншама ұзағанымен, оған деген ыстық сағынышының лебі көңілінен бір елі кетпей қойды. (147 сөз)
Мазмұндау жоспары:
Нұрланның балалармен қоштасуы
Қоштасудың себебі
Қимастық
Ыстық сезім
Тірек сөздер: асфальт, таэквондо, тай-құлындай.
Достарыңызбен бөлісу: |
