Мазмұндамалар жинағЫ Құрастырған: Исмадиярова Гүлшахар Бердиярқызы Алматы 2012

– Мына алмұрт ағашын сен туғанда еккен ем, – дейді атам бойын тіктеп.

– Енді, міне, басына шықсаң, ауылдың бәрі түп-түгел көрінеді.

Жаңбыр жауа бастады. Біз асыға қимылдадық.

–Топырақта ылғал жақсы болса, көшеттер тезірек көктейді, – деп, атам сөйлеп қояды. Көшеттердің бәрін де отырғыздық.

Атам екеуіміз үстіміздегі жаңбыр тиген киімдерді ауыстырмақ болып, үйге кірдік.

– Ата, жаурап қалдым, – дедім мен.

– Онда біраз жылынып ал, – деді де, жылы көрпешемен үстімді қымтады. Содан соң қолына сіріңке алып, пешке сүт қойды. Сіріңкені жаққан сайын оты жарқ етеді де сөне береді.

– Неге жанбайды, ата? – дедім таңданып. Суланып қалған ба?

– Жоқ, балам. – Сөйтті де, терезе сыртына қарап, желге иілген бұтақтардың сыбдырын тыңдап сәл-кем тұрды.

– Балам, ормандағы ескі ағаштардың құлаған лебінен сіріңке жағылмай, өшіп қала береді, – деді.

– Ата, соққан жел үй ішіне кірмейді ғой, – дедім мен.

– Бұрыңғылар солай дейтұғын. Сөйтіп, жыл сайын құлаған ескі ағаштардың орнына жаңа көшеттер отырғызатын. Атамның сөзіне иландым.

Көзім ілініп кетіпті. Сәлден соң оянсам, терезе сыртында жел басылыпты. Сүт те пісіпті. Көшеттердің бүршігінде жаңбыр тамшылары үздіге ілініп тұр. (181 сөз)

1. 
   Наурыз айы туғанда
   
2. 
   Көшеттер отырғызу
   
3. 
   Жанбаған от
   
4. 
   Атамның сөзі
   

Тірек сөздер: көшеттер, бүршік, бұтақтардың сыбдыры.