127
йақа+сы+да, ана+сы+ға) де, яғни
н қыстырма дыбысынсыз
келгендері де бар. Бұл – Қадырғали заманындағы түркі жаз-
ба әдеби тілінің нормасы. Бұл жерде қазақ жазба әдеби тілінің
шағатайлық нормадан біртіндеп бойын аулақ сала бастағаны
байқалады.
3) Шығыс септіктің екі түрлі вариантта:
-дын және
-дан
түрлерінің жарыса қолданылуы да – екі күштің (тілдік екі стих-
ияның), яғни қыпшақ тілдері мен көне ұйғыр жазба дәстүрінің
«теке тіресінен» туған құбылыс.
4) Септік жалғаулары жуан-жіңішке болып, сөз түбірімен
үйлесіп отырады, бұл – ескерткіш тілінің қыпшақ тілдерінің
дауыстылар үндестігі деп аталатын нормасына бағынуы.
5) Қадырғали жылнамасының тіліне қарасақ, ескі қазақ
жазба дәстүрінде етістіктің шақ, рай, есімше, көсемше кате-
гориялары қыпшақ тілдерінің, оның ішінде қазақ тілінің нор-
масымен келеді. Ара-тұра шағатай тілінің кейбір тұлғалары да
қолданылғаны байқалады. Мысалы, бір-екі жерде есімшенің
Достарыңызбен бөлісу: 
