Қаншайым апайдың екi ұлы бар. Үлкенi – Алмас, жасы сегiзде. Кiшiсi – Алмат, оның жасы алтыда.
Бiрде олардың анасы базардан мандарин алып келдi. Екеуi қуанып, бiразын жедi. Қалғанын ертең жемек болып келiстi.
Түнде Алмас iнiсiне бiлдiрмей, тағы да үш мандаринді жеп қойды.
Ертеңiне Алмас кiтап оқып отырған. Қасына Алмат келді. Қолында мандариндері бар.
– «Кешегi келiскенiмiздей бөлiп жейiк»,– деп мандаринді екеуіне үш-үштен тең бөлдi. Мандариннің бiреуi артық қалды. Оны көрген Алмат:
– «Сен үлкенсiң ғой, мынаны сен же»,– деп артығын Алмасқа ұсынды.
Түндегi ұрлығы есiне түскен Алмас қатты ұялды. Оның мандаринге зауқы соқпады.
