Агып 6ip жаттыц суылдап,
Айта алмай, cipe, 6ip сырды.
Кдйыса кдрап, суынды ап,
Жаганда мущы кыз турды, —
деп, мунды сазбен кескшдеген акын 1зшше булттан пгыккдн
кундей жарк етш, Сырдарияны жырдарияга айналдыра
жадырай эндетш, шалки женелед1:
Кетерш куйдщ дауылын,
Сапыра Сырды жырлайды:
Дал ага тессп бауырын,
Дария толкын тындайды...
Осылардьщ
6api — 6ip
гана лирикалы елецнщ ен
бойындагы
ce3iM
мен саз.
Bip
емес, б1рнеше сез1м;
6ip
емес,
б1рнеше саз... Ендеше, акын
6ip
сез1мнен дереу еюнпп
сез1мге ауыса алмайды деген
nudpfli
тым жалац,
кара дурсш
тусшбеу керек. Белинскийдщ айтьш отырганы
6ip
лирикада
б1рнеше сез1м болмайтьшы емес,
6ip
адамньщ — “субъек-
тшщ (акынньщ)
6ip
мерз1мде кеп сез1мге айнала алмай-
тыны” . Бул — ете дурыс: сушп турьш, дэл сол мезетте жек
керу, кулай жакры керш турып, дэл сол мезетте жирену
мумкш бе? Жок,
6ip-6ipiHeH
муншалык алшак сез1мдер ме-
зетке (мгновение) сыймайды. Сыншы соны айтьш отыр.
Демек, лирикадагы елгезек сез1м мен сыр жайын, булар-
дьщ жинакылыгы мен
мелддрлт туралы айткзнда, елецнщ
езш кимылсыз, статикалык элденеге айналдырып алмау
жагын кдраган жен. Рас, лирикадагы эрб1р сез (мотив) —
акынньщ
6ip
сэтте
жалт еткен нурлы ойы, сол бойда жарк
emin тутас квртген iuiici сырлы дуниеа.
BipaK
бул осы
кдлпында езгермей, кубылмай кдтып турып кдлады деу кдте,
бул саз баскд
6ip
жаца сазга уласады, сейтш, кимыл-
Козгалыскд кешеда, лирикадагы адамньщ жан диалектикасы
дегеннщ езш осыпай туйсшу керек.
Лириканыц бас каЪарманы —
акынныц ез/. Муньщ
эстетикалык кдсиеп де, тэрбиелгк купи де айрыкдга улкен.
Ce6e6i
бул арада елещц жазган адам окыган адамга айналып,
акын мен окырманньщ кендл
Kyitriepif6ip-6ipiHe
уиггасып,
6ipirin, 6iTe
кдйнасып кетед1. Акьш окщау образ жасап,
окырманга “содан уйрен, не жирен” дегендей тенденциямен
гана тынбайды, оган тура ез басьшдагы сез1м мен сырды
туп-тутас
Keinipe
салады. Сонда
акын квк/регшдег! сезш —
окырман сезШ, акын квщлтдег1 сыр окырман сыры болады
да шыга келедь
315
Армысыц-ау, армысын
Айналайын,
жецешем!
Сулулыктын 03i жок,.
Журты FaHa кдлыпты.
Бармысын-ау, бармысьщ,
Аймалайын, жецешем!
Умытады кез кдлай
С е т , сонау келшшек?
Сен бар жерге — бозбала —
От бассак, та келухш ек.
Жарк еттщ-ау, б1ршдей
К,ос ыргайдыц, жецешем!
К,ушак жая жупрмей,
Тосыркайсьщ неге сен?
Ерте кепп егделж,
Крй, ецсендо 6ip кетер!
Ерке,
enTi
жецгелк
Кдлац 6epin 6ip кетер.
Эзш кулю ен мен жыр —
О да сен ец ес1мде.
Жас кзуымнын ceHi еЧ 6ip,
Сауык,-сайран кехшнде,
вгп-кетп демесен,
Сазды, назды сезщ жок,
Жанын неге шалыкхы?
Берш бастан кеипрдак.
Эттец-вттец жецешем,
Жасыткан-ау жеарлж..
(Ж.Молдагалиев).
Мше, бул елещц окыганда эрим-ак вз кецш куйш
тербегендей, езшщ жан сырын ак,таргандай болады;
эргамнщ-ак, жас шагы, жастыгымен
6ipre
етш кеткен сауыгы
мен сайраны мол, уайымы мен кдйгысы жок, бозбала кез1
— сылкым, сулу кундер1 еске тусед1; сол кундедщ
icyaci
секивд ауылда калган аяулы, ару жецешес1 ойга оралады.
Мше, арата узак жылдар салып, акьш... жок, акьга емес,
б1здер — эркдйсысымыз ауылга оралдык, Кулын-тайдай
Достарыңызбен бөлісу: