ӨЛЕҢ СӨздің патшасы, СӨз сарасы
жүктеу/скачать 95,41 Kb.
|
Абай өлеңдері
- Бұл бет үшін навигация:
- АДАМНЫҢ КЕЙБІР КЕЗДЕРІ
- АУРУ ЖҮРЕК АҚЫРЫН СОҒАДЫ ЖАЙ
| ҚУАТЫ ОТТАЙ БҰРҚЫРАП
Қуаты оттай бұрқырап, Уәзінге¹ өлшеп тізілген. Жаңбырлы жайдай сырқырап, Көк бұлттан үзілген. Қайран тіл, қайран сөз - Наданға қадірсіз. Тәуекел мен батыр ой Өткір тілді найза етіп, Сайысып-ақ бақты ғой, Неше түрлі айла етіп. Оянбай, қайран жұрт, Ұялмай қал жым-жырт! Ақылмен ойлап білген сөз Бойыңа жұқпас, сырғанар. Ынталы жүрек сезген сөз Бар тамырды қуалар. Ән салар, жатқа алар, Түбінде құр қалар. АДАМНЫҢ КЕЙБІР КЕЗДЕРІ Адамның кейбір кездері, Көңілде алаң басылса. Тәңірінің берген өнері Көк бұлттан ашылса. Сылдырлап өңкей келісім Тас бұлақтың суындай, Кірлеген жүрек өзі ішін Тұра алмас әсте жуынбай. Тәңірінің күні жарқырап, Ұйқыдан көңіл ашар кез. Қуатты ойдан бас құрап, Еркеленіп шығар сөз. Сонда ақын белін буынып, Алды-артына қаранар. Дүние кірін жуынып, Көрініп ойға сөз салар. Қыранша қарап қырымға, Мұң мен зарды қолға алар. Кектеніп надан зұлымға, Шиыршық атар, толғанар. Әділет пен ақылға Сынатып көрген-білгенін Білдірер алыс, жақынға Солардың сөйле дегенін. Ызалы жүрек, долы қол, Улы сия, ащы тіл, Не жазып кетсе, жайы сол, Жек көрсеңдер өзің біл. АУРУ ЖҮРЕК АҚЫРЫН СОҒАДЫ ЖАЙ Ауру жүрек ақырын соғады жай, Шаршап қалған кеудемде тулай алмай. Кейде ыстық қан басып кетеді оны, Дөңбекшіген түндерде тынши алмай. Қараңғы саңырау қайғы ойды жеңген, Еркелік пен достықты ауру көрген. Ақылы жоқ, ары жоқ, шуылдақты Күнде көріп, тұл бойы жиіркенген. Тіріліп өткен күнді, тағы шөлдеп, Осы күнді күн демес қарғап, міндеп. Кейде тілеп бақ пенен тағы тыныштық, Кейде қайғы, азапты тағы да іздеп Кейде ойлайды жылауға қайғы зарын, Тынышсыз күнде ойлаған дерттің бәрін, Кейде онысын жасырар жұрттан ұрлап, Кетірер деп мазақтап беттің арын. Ауру жүрек ақырын соғады жай, Өз дертін тығып ішке, білдіре алмай, Кейде ыстық тағы да қан басады, Кейде бір сәт тыншығар үн шығармай. жүктеу/скачать 95,41 Kb. Достарыңызбен бөлісу:
|