Қорытынды.
«Қолда барды қадірле,жиярсың сонда бәрің де»- деп айтылғандай, қоршаған орта- бізге берілген ең үлкен байлық. Ауасы таза елде, суы мол,әрі таза, жайқалған жасыл өсімдіктерге толы жерде өмір сүрген адамның асқан арманы жоқ. Себебі бұл дүниелер адамдарға өмір сыйлайды, денсаулығын нығайтады, ал, денсаулығы бар адам- ол ең бақытты адам. Осындай берілген байлықты бағаламайтынымыз әрине, өкінішті. Бізде су да бар, ауа да бар, жайқалған өсімдіктерді де берген. Алайда соларды біртіндеп өзіміз жоғалтып отырмыз. Қара пайда үшін, осыншама құндылықты айырып, өзімізді де өлтіріп отырғанымыз өзімізге белгісіз. Дамыған болмайық, өзге елмен бәсекелеспей-ақ та қойайық, бастысы қоршаған ортамыз таза болғаны жақсы емес пе? Бұйырған ешқайда кетпейді, егерде ең мықты мемлекет бұйырып тұрса, ол бізден кетіп қалмайды. Өз өмірімізді өзіміз ойламасақ, өзгенің біздің өмірімізге түкіргені бар. Осылай бүгінгі тақырыптың өзектілігі де осында. Бір химиялық қоспаның түбіне жетеміз деп, елді де, өзіміздің де өмірімзге шектеу қойып жатырмыз. Мұнайды елімізден таппас бұрын да, өмір сүрген қазақ, мұнай келгелі қандай күйге кешті? Мұнай өндіру біздің елге өте тиімсіз. Бізде оны тиімді өндіретін зауыт та жоқ, білікті маман до жоқ. Сол үшін де, болып жатқан бейнені көру ауыр тиеді. Менің ойымша мұнай өндірудің тиімді жолын тапқанша, оны тоқтату дұрыс. Бұл ойнайтын мәселе емес. Тиімсіз болған дүние бәрібір жемісін ұзаққа бермейтіні анық.