Жүктілікпен байланысты гипертензивті жағдайлар. Жеңіл және ауыр дәрежелі преэклампсия. Клиникалық көріністері. Диагностика. Асқынуы. Алғашқы көмек және жүргізу тактикасы (емі)
Орындаған: Есельбаева Аружан
Факультет: ЖМ16-034-01
Тексерген:Баймусанова Г.Н
«С.Ж. АСФЕНДИЯРОВ АТЫНДАҒЫ ҚАЗАҚ ҰЛТТЫҚ МЕДИЦИНА УНИВЕРСИТЕТІ» КЕАҚ НАО «КАЗАХСКИЙ НАЦИОНАЛЬНЫЙ МЕДИЦИНСКИЙ УНИВЕРСИТЕТ ИМЕНИ С.Д.АСФЕНДИЯРОВА»
Кафедра акушерства и гинекологии
СРС
Алматы, 2021 жыл
Жоспары:
Жүктілік кезіндегі гипертензивті жағдайлар
Созылмалы АГ
Гестационды гипертензия
Преэклампсия
Этиопатогенезі
Қауіп тобы мен факторлары
Клиникалық көріністері
Диагностикасы
Дифференциалды диагностикасы
Асқынуы
Алғашқы көмек және жүргізу тактикасы (емі)
Жүктілік кезіндегі гипертензивті жағдайлар
Созылмалы артериялық гипертензия – жүктілікке дейін болған немесе жүктіліктің 20-ші аптасына дейін анықталған гипертензия. Гипертензия босанғаннан кейін 6-ты аптаға созылады.
Гестациялық гипертензия– жүктіліктің 20-ші аптасынан кейін пайда болады, босанғаннан кейін 6-ты апта ішінде АҚқалыптасады. Гестациялық гипертензия преэклампсияға ауысуы мүмкін, сондықтан сәйкес мониторинг қажет.
Преэклампсия – жүктіліктің 2-ші кезеңінде (20 аптадан кейін) пайда болатын, әдетте АҚҚ жоғарылауымен және протеинуриямен байқалатын жүйелі синдром.
жеңіл преэклампсия;
ауыр преэклампсия;
эклампсия.
Преэклампсия патогенезі
Қазіргі кезде преэклампсияның дамуында жетекші рөл эндотелийдің дисфунксиясы болады. Жетекші зақымдаушы фактор – гиповолемиямен қанның реологиялық және коагуляциялық қызметінің өзгерісімен байқалатын, өмірге маңызды мүшелердің және плацентаның перфузиясын төмендеуіне алып келетін жайылған қан тамырларының тарылуы. Өз кезегінде жатыр-плаценталық кешеннің тіндерінде дамитын гипоксия эндотелийдің тромборезистенттік және вазоактивті қасиеттерін, медиаторлар бөлінуін бұзып эндотелийдің зақымдануына алып келеді. Простоциклин мен простогландин Е жеткіліксіз өндірілуі немесе простагландин F және тромбоксанның шамадан тыс өндірілуі жайылған қан тамырлардың тарылуына, жалпы қантамырларының перифериялық қарсыласуына, жүректіңқан айдау қызметінің азаюына, бүйректің қанайналымы мен шумақтық сүзілімінің төмендеуіне, плацентадағы микроциркуляцияның нашарлауына алып келеді.
