1-ші …. m-ші a0n + a1 [x] +a2 [x2 ]+…+am [xm ] = [y]
a0 [x] + a1 [x2] +a2 [x3 ]+…+am [xm+1 ] = [xy]
…………………………………………….
a0 [xm] + a1 [xm+1] +a2 [xm+2 ]+…+am [xm+m ] = [xmy]
Бұл әдістің артықшылығы: егер квадраттық ауытқу қосындыларының мәні аз болса, онда ауытқудың өзі де абсолюттік шамасы бойынша аз болады. Бұл орташа ауытқу кезінде мүмкін болмайды.
m – полином дәрежесі
n – түйіндер саны мен олардың орналасуына және yi функциясына таңдауына тәуелді.
m – ең тиімді мәні тәжірибелік жолы 1≤m ≤ n теңсіздігі арқылы және аппроксимацияның математикалық қателігі δm >> θ онда аппроксимация коэффициенттері дұрыс анықталмаған және m мәнін азайту қажет.
Егер орташа квадраттық ауытқу δm ~~ θ және m =2÷5, онда есептелген коэффициенттермен m мәні қанағаттанарлық.
Көбінесе функциялар сызықсыз дәрежелік тәуелділікте болады. f(x) = c xa бұл жағдайда с,а – тұрақты коэффициентті анықтау қажет. f(x) > 0, x > 0 – бұл функцияны логарифмдеу арқылы анықтаймыз.
ln f(x) = a ln(x) + ln(c), Y = ln f(x) , X = ln(x) , b = ln(c), Y = a X + b – сызықты формаға келтіреміз.
Тапсырма барлық кестелерді осындай түрге келтіреміз.
Yi = ln( yi ), Xi = ln(xi) .
a және b қатысты шешіледі, сосын c = eb анықталады.
Аппроксимация дәлдігін бағалау.
Аппроксимациялау кезінде функцияны таңдау, яғни f̃(xi, a1, a2, …, am) белгілі бір ауытқу арқылы жүзеге асатындығы белгілі.
yi - f̃(xi, a1, a2, …, am) = εi - барынша аз мәнді болуы қажет орташа квадраттық ауытқу және қателік.
және детерминация коэффициенті таңдалады:
s – қаншалықты аз болған сайын модель соншама дәлірек болады. Модельдің дәлірек болуының детерминация коэффициенті арқылы R2 1-ге жақындаған сайын болуымен бағаланады.