193
Қардар
−
1)
қасиетті, құрметті, қадірлі, сыйлы; 2) мұқтаж, керек
болса.
«Хабарлас деймін, бермен шық!» Жирен сақал үйде ме?! Ысмайыл хан
жіберді,
Қардар
емес ол дүниеге
(Нұртуған).
Өкпелетті Сыр елі, Жанқожадай
қардарын.
Көрсетпей жүріп бойларын,
Патшаға сатты ойларын
(Нұртуған).
Жүз нарға парша, мәулім артты бәрін, Ұмытып бұрынғы қастық, қылған кәрін.
«Әрқашан бірнәрсеге болса
қардар,
Сәлемге келіп тұрсын әр жылжарым!»
(Ерімбет).
Алпыс үйлі
Арғынға Асықпасаң барасың
Қардар
емес бізден ол
(«Қамбар батыр»).
Қарындас
–
1) ағайын-туған, бауыр
ағайын, туысқан, бір жұрттың
(рудың, тайпаның) адамы; 2) бірге туған ағасынан жасы кіші қыз;
3)
жасы
үлкен адамның айтатын қаратпа сөзі.
Үмітім сенде көп еді, Болар-ау деп көз-
құлақ. Артыңнан барған Жанбайға,
Өкпелепсің хандарға, Халық-қалия,
қарындас,
Жасы жеткен шалдарға. Сен кеткесін бақ қонды, Жанбайдай тексіз
мұңдарға
(Нұртуған).
Тар
қолтықтан оқ тисе, Тарыққанда қайрылар
Қарындасым
менде жоқ,−
(Махамбет).
Жайыңды
білген
қарындас,
Ол
қарындас әм жолдас
(Шалкиіз).
Қата басу
–
қателесті, жаңылысты, аяғын шалыс, жаза басты.
Алла
рахим етпесе, Қаңғалап жүрміз қаңбақтай, Аша
алмай көзді
Достарыңызбен бөлісу: 
