Әбес көрді –  лайықсыз деп тапты, қате, артық деп есептеді;  Әбестік

142 
ұйқасына Келмеген, екісі боп бір ыңғайдың 
(Таубайдың Жүсібі). 
Ти-тілімнен 
шығарып түрлі 
әбиат
, Си-сәнан мәхдіңә хұрмәт еттім 
(Абай).

Әбу-зәмзәм (әпзәмзәм) 
− мифологиялық ұғым бойынша, жұмақтан 
шығатын су.
Сонан соң есік ашып жәннат кірсем, Шомылсам 
әбу-зәмзәм
суларына 
(Нұртуған). 
Екі көзі жалтылдайды патшаның алтын туындай, 
Сөйлеген сөзі мазалы 
әпзәмзәмнің
суындай 
(«Қыз Жібек»). 
Әдді 
– 
әл, шама, айла.
Араб тілінде 
адда
немесе 
аддун
/удручить, 
мучить/ 
жындану, әбігерге түсу
(АРС., М., 1958, 32).
Әддін
білмес шіркінді, 
құдай әбден қарғады 
(Абай).
Канденге бір ит кездей боп, Дейді: «
Әддіңді 
білсеңші, Пілмен ұрсар сыйқың жоқ, Мазақ болмай, қой көрші» 
(Абай).
Әзәзіл 
− 
1) ескі діни нанымда азғырушы, шайтан, сиқыр, адамға қас 
күш (ТС., Іт. А., 1959, 67);
2) ауыс. азғырушы жолдан тайдырушы, арамдыққа 
үйретуші. 

жүктеу/скачать 2,71 Mb.

Достарыңызбен бөлісу: