С аяси экономияда оны қоғамды қ еңбек бөлісі деп атайды. Эр өнімді
өндіру неғұрлым жан-жақты, әртүрлі салалардан қүрылатын өндіріс
салаларына бөлінген сайын, оларда жүмыс істейтін адамдар да соны ң
қарапайым бір операциялары ның атқаратын соны ң күрамды тетігіне,
жүмыс органдарына айналмақшы. Олардың барлығының сыңаржақты
қызметтерін біртүтас бүтін бір процеске қосу олардың бәрін дәне-
керлеуші органның үлесіне тиеді.
Дәнекерлеуші орган бәріне ктызмет
істейтін органнан енді бәрін өзіне қызмет еткізетін органға айнала
бермекші.
Ол енді адамдардың біріккен ортақ ырқы на бағынудан бәрін
өзіне бағындыратын ы рықтың өзіне, ягни еш кімнің ырқы емес ы ры қ
болып өзгерген. Сөйтіп мүнда да алғашқы қатынас кері айналады.
Енді басқарушы орган адамдардікі емес, адамдар басқарушы органдікі.
Ы ры қ тек енді ы ры қ үшін. Адамдардың бәрінің ортақ ы рқы ны ң ор-
ны на тек ы рықтың өзінің ы рқы шыгады. Осыны біз
жаттану
дейміз,
яғни болған өзгеріс қоғамдасқан адамдардың бәрінің біріккен ырықга-
ры ны ң олардың өздеріне қарсы түрған, өздерін езгіге көндіретін,
өздерін сол пайда болган субъектінің жүмысшы органдарына айнал-
дыратын бір қүдіретті ы ры қты ң шығуы. Бір орталыққа бағынатын
мемлекеттік қүрылыстардың ең күшейген, ең зорайған шақгарында,
әсіресе, тап осылай болады. Тарихтағы мемлекеттер, абсолюттік м о
нархия, фаш истік ж әне кеңестік саяси қүрылыстар осындай жатта-
нудың түрлері. Оны біз басқаша айтқанда
Достарыңызбен бөлісу: