мен” дамиды. “жоғарғы мен” адам психикасыны” ішкі кұрамына айналған ата-аналардың жэне коғамның берген маңызды кағидаларына сүйене отырып табиғи инстинктерді (“ол”) тиюға жэне бақылауға талпынады. Сөйтіп, “жоғаріы мен” мен “ол”-дың арасында қарама- қайшылык пайда болады. Осы екеуінің ортасында жарастырушы қызметін “мен” аткарады. “Менді” калыптастыруда жэне қоршаған ортаны танып-білуде сананың рөлі өте зор. Ал санамызбен корытпаған, түсінбегеннің бэрі бейсаналық болып табылады. Саналык бейсаналыкка жэне керісінше болып алмаса беруі мүмкін. Бейсана санадан жеке адамдардың өзінің елестету жэне жан күйзелісін эр түрлі саналык сатысында түсінуімен ерекшеленеді. Бейсаналық түстерде, гипноздык жағдайда, адамдардың эр түрлі каалыптаскан жағдайда, адамдардың эр түрлі калыптаскан әдет- кылықтарында көрініс табады. Бүл төменгі сатыдағы бейсаналық. Ал, жоғарғы сатыдағы бейсаналык санадан тыс жаткан инстинктерден, физиологиялық күштарлықтардан, әуестіктерден көрінеді. Осы жоғарғы сатыдағы бейсаналык адамдардың агрессиялық бейімділігінің кайнар көзі. Бірак, коғамда бүл бейсаналықты” түрі өзін көрсете бермейді, себебі ол “сананы” түкпіріне” жасырынады да, “рұқсат” етілмеген іс- эрекет ретінде үзак уакыт сакталады. Фрейд өзінің басты идеясын жеке адамның “психосексуалдык даму” жөніндегі теория төңірегінде өрбітеді. Бұл теория бойынша, бейсаналықтың негізін сексуалдык инстинктер (либидо) қалайды. Олар көп жағдайда адамдардың психикалық іс-эрекеттеріне, сонымен катар барлык тарихи жэне қоғамдық окиғаларға себепші болады. Мысалы, теренде жаткан адам психикасының өзара жанжалдары моральдың, өнердің, ғылымның, діннің, мемлекеттің, кұкыктың, соғыстардың т.б.
