кѳрсетеді. Адам мұндай күрделі эманацияда Тұтастык кейіпті бейнелейді және оның элемдегі нағыз болмысы кез-келген шашылу мен косылуға карсы тұрудан, мистикалык экстаз аркылы «Тұтастыкпен қосылудан» көрінеді. Сондай-ак, Тұтастыққа қайта оралу «пайымдау аркылы» Игілікке кайта оралуды білдіреді. Экстаз - бұл «Тұтастыктың» жаратушы пайымына шығуға мүмкіндік беретін бұл дүниеге тэн нэрселердің бөліну, заттардан, аффектілерден, сөзден және «дискурссивті акыл-ойдан» бас тарту және азат болу. Егер Плотин элемдегі адамның шынайы болмысын Тұтастыкпен бірігуге жету аркылы түсіндірсе, ал Аугустин үшін адамды Құдай жаратқан, ол «жер каласында» тұрады. «Жер қаласы» - бұл Құдайға деген сүйіспеншіліктен өзіне деген сүйіспеншілік басым, Игіліктен гөрі Зұлымдыкка тэн касиеттер мен пендешілік басым әлем. Аугустин философия мен сенімді байланыстыра отырып, адам, әлем болмысының мынадай формуладан білінетін жаңа түсіндірмесін береді: «Құдайға деген сүйіспеншілік (chazitas) жэне тіршілікке деген сүйіспеншілік (cupiditas)». Элемдегі адам болмысының шынайылығы оның сүйіспеншілігі салмагымен жэне сүю кабілетімен анықталады. Егер сүйіспеншілікте ол шынайы махаббатын көрсетсе, яғни сыйлау мен жарата алатын кабілеті болса, онда сүйіспеншіліктің осындай сыйы аркылы күнэдан тазаруға болады. Аугустин элемдегі адам болмысын түсінудің жаңа алгоритмін ұсынады. Оның болмысының шеткі түпнегізі Құдай болып табылады, тек сонда ғана (сүйіспеншілікте, кадірлеуде, діни сенімде) адам өзінің өткіншілігінің сүйеніші мен берік негізін таба алады. Өзінің бұл фәнилік болмысын игеруге ұмтылу немесе сонын шеңберінен шыға алмау, хрисгиандык универсалдылыкка, яғни Бүтіндік
