сынай отырып, Деррида «айыру» терминін енгізеді. Бұл терминге ол уакытка жіктелу мағынасын кіргізеді. Айыру болашаққа бағытталумен катар, процессуалдык сипатка да ие. Батысеуропалык ойлаудың дэстүрлі тэсілін сынай отырьш, Деррида «оппозицияны жоюға, олардың қарсылығын басуға жэне болмыстан алшактауға» тырысады. Оның деконструкциясы карастырылып отырған мэтіннің ішкі кайшылыктарын, өткен дискурстан мұра болып калған «қалдьщ мэндерді» ашуға бағытталған, сондай-ак, әдетте постмодернистер мойындайтын билік, университет жэне т.б. сана фантомдарын демистификациялауға бағытгалған. Осьшайша, адам өмір сүруі түрактылығының кепілі ретіндегі болмыстың парменидтік түсінігімен салыстырғанда, постмодерн философиясы адамды абсолюттік кұндылыктар иллюзиясынан азат етуге ұмтылып, оның назарын үдерістер мен окиғалар анык емес жағдайда өтетін нэтижені рационалды түрде айқындау қиын ахуалдағы, күнделікті ағымдағы тіршілікке қарай бұрады. Болмыстың өзі екіталай, анык емес нэрсеге айналады. Болмыстың жаңа стратегиясын, жаңа мэдениет пен жаңа дүниетаным параметрлерін қалыптастыру міндетін шешуге ұмтылғанымен, постмодернизм тек өз бастауын сол мәдениеттен алатын релятивтік жорамалды ғана ұсынды. Сонымен, эрбір мэдениет адамзат баласының рухани интенцияларын өн бойына корыта отырып, философияда өзінше ерекше көрінеді, элемдегі адам болмысын пайымдаудың эр түрлі теориялык 128
