Тек адам ғана болмыс туралы сұрауға, болмыс мәселесін коюға кабілетті. Және бұл болмыс мэселесін сұрауды, осы болуды Хайдеггер терминологиялык турғыда «Осы-болмыс» деп белгілейді. Муны біз болмыс шеңберінен шығып кеткенде ғана ұғына аламыз. Бұл көкжиекке ұмтылу болмыс туралы сұрак коятын жанньщ кім және қандай екендігі туралы мәселені шешуге мүмкіндік береді. Болмыс тағдырын пайымдай отырып, Хайдеггер Болмысты өзгеріске ушырап отыратъш нэрсе емес, касиетті несібе деген Ақиқатгы ашады. Адам болмысты қасиетгі несібе ретінде кабылдап жэне аялай сақгауы тиіс. Бірак осыны угыну үшін болмыстың несібе екендігін түбірлі пайымдап, терең түсіну қажет. Хайдеггер өзгеріс пен тураксыздыкты да талдайды. Бұл өз қозғалысында унемі Ешнэрсеге ұмтылатын осы-болмыска тэн. Хайдеггер белгісіз адам жанына аныктама беру сияқгы күрделі міндетгі шешуге тырысады. Адам - бул анықталмайтын жэне сонымен қатар, ол «көрініп турған», оның бар екендігі туралы ғана айгуға мүмкін болатын жан. Адам болмысының («осы-болмыс» болып табылатын) негізгі сипатгамаларына экзистенциалдылык, айғактық жатады. Олардың мазмұнын талдай отырып, Хайдеггер бұларды қамқорлыкқа біріктіре отырып, осы-болмыстың болмысы онтологиялық мэселені қарастырудың бастапқы негізі болуы тиіс деген идеяның негізін қалайды. Бул мэселе, Хайдеггердің пікірінше, негізгі өзекті мэселе болып табылады. Элем туралы айтқанда Хайдеггер оны осы-болмысқа қарсы қою дистанциясын емес, керісінше осы-болмыс әрқашан да элемдегі болмыс, ал элем «болмыс ішінде де» жэне «болмысқа қарай» ѳлшемдерімен
