жүйесіне Караганда, одан ертерек Клавдий Птолемейдің (90-160) Күн жэне өзге планеталар козғалмайтын Жерді айналады деген геоцентристік жүйесі адамның тікелей сезімдік бакылауына сәйкес келеді. Коперник өз жүйесін шындыкка жакын гипотеза ретінде ғана қарастырса, одан шығатын математикалық салдарлар геоцентристік жүйенің салдарымен салыстырғанда өте дэл өлшемділігімен ерекшеленгендіктен бұл гипотезаны Күн жүйесі планеталарының 175
қозғалысының заңы түріндеп ғылыми акикат ретінде карастыра бастады. Теориялык гипотезалар бастапқыда кызык эрі фантастикалык болып көрінуі мүмкін, мысалы, соңғы онжылдыктардағы Ғаламның құрылысы туралы гипотезаларға байланысты пікірталастар осындай. Алайда гипотезалар қаншалықты кездейсок болғанымен, олар шығармашылык бей-берекетсіздіктің нәтижесінде емес, оның алдындағы "сэтсіз" гипотезалар мен көптеген эксперименттік мэліметтерге талдау жасаудың негізінде ашылады. Жаңа гипотезалар оның алдындағылардың көмегімен түсіндіріле алмаған айғактарды жүйелеп, түсіндіріп, болжауды максат тұтады. Егер жаңа гипотезалардың салдарлары бакылаулар жэне эксперименттермен дэлелденетін болса "яғни, верифицияланса (латынша veras - акиқат), онда мұндай гипотезаны жоғары деңгейдегі акикат ұсыныс немесе, ғылымның заңы ретінде карастыруға болады. Сондықтан да Ф.Энгельс гипотезаны “жаратылыстаным дамуының формасы” деп атайды.
