революция теориясы”, “акпараттық коғам теориясы”. Жэне жалпы адамзат коғамы дамуын кезендерге бөлуді камтиды. Олардың пікірінше, техника барлык элеуметтік факторлардың алғышарты болып табылады, оның нәтижесінде өндіргіш күштер стихиялық түрде жаңа қоғамдык катынастарды тудырады. Техницизмнің эр түрлі өкілдері адамзат өркениетінің тарихи дәуірлерін техниканың белгілі бір аспектілерімен байланыстырады, мысалы, еңбек кұралдарыньвд алмасуы (Дж.Ленский), байланыс күралы (Маклюэн) немесе энергия көздері, яғни коғамның дамуы мускулдык энергияның жүйелі түрде алмасуымен (бу, электр, атом) байланыстырылады. Батыстык авторлар элеуметтік дамудағы техниканың аныктаушы рөліне негізделе отырып, адамзат тарихын үш кезеңге бөледі: “индустриалдыкка дейінгі қоғам”, “индустриалдык қоғам” жэне “кейінгі индустриалдык коғам”. Индустриалдыкка дейінгі 199
коғамдағы басты сала ауыл шаруашылығы, сондықтан да оны аграрлы, дәстүрлі коғам деп атайды жэне шіркеу мен әскер бұл коғамның басты институттары болып табылады. Индустриалдык коғам ен алдымен корпорациялар мен фирмалардың жетекшілігіндегі өнеркэсіпке негізделеді. Кейінгі индустриалдық коғам тарихтьщ жаңа перзенті болып табылады жэне біркатар факторлармен аныкталады: тауар өндіруші экономикадан қызмет етуші экономикаға көшу, коғамның элеуметтік кұрылымындағы өзгерістер, коғамдағы саясатты анықтауда теориялық білімнің басымдылығы, жаңа интеллектуалды технологияның калыптасуы, технологиялык өзгерістерді жоспарлау және бакылау. Индустриалды коғам теориясын 50-жылдардың соңы мен 60-жылдардың басында негізін калағандар катарына Дарендорф, Арон, Белл,
